Aragonia to autonomiczny region, w którym możemy dostrzec niczym w pigułce zmienność kulturową i krajobrazową całej Hiszpanii. Majestatyczne, skaliste szczyty Pirenejów w północnej prowincji Huesca kontrastują z pasami zielonych równin okalających rzekę Ebro w środkowej części regionu. W południowej prowincji Teruel, zieleń ustępuje niemal pustynnym krajobrazom, przechodząc w surowy, górski pejzaż Kordyliery Iberyjskiej.
Provincia de Huesca
Provincia de Zaragoza
Provincia de Teruel
Zwiedzanie Aragonii
Aragonia to hiszpański region uwielbiany przez miłośników całorocznej turystyki górskiej. To także raj dla amatorów sportów zimowych, posiadający wiele wspaniałych ośrodków narciarskich. To także region, w którym znajdziecie jeden z najpiękniejszych europejskich parków narodowych - Parque Nacional de Ordesa y Monte Perdido.
Najważniejsze zabytki Aragonii to średniowieczne i renesansowe budowle z zaznaczonymi wyraźnie wpływami kultury muzułmańskiej oraz żydowskiej. Liczne w środkowej i południowej części tego regionu przykłady stylu mudejar w architekturze i sztuce aragońskiej zaowocowały wpisaniem ich w 1984 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO (jako "Arquitectura mudéjar de Aragón").
W stolicy Aragonii, Saragossie, odnajdziemy także zabytki z innych epok. Jest tam sporo budowli oraz ruin z czasów dominacji Imperium Rzymskiego. Wizytówką miasta jest uznawana za jeden z 12 narodowych skarbów Hiszpanii gotycka bazylika Nuestra Señora del Pilar.
Najbardziej romantycznym, średniowiecznym miastem w Hiszpanii jest stolica południowej prowincji Aragonii, miasto Teruel. W jego okolicach znajduje się wiele malowniczo położonych miasteczek i wsi, a także zimowe kurorty narciarskie. W północnej, pirenejskiej części regionu, można poznać przeważnie dosyć eklektyczną formę sztuki średniowiecznej.
Aragonia to także interesująca alternatywa dla lubiących turystykę winiarską. Rzeka Ebro w wielu miejscach tworzy malowniczy kanion, a w okolicach jej dopływów (Jiloca, Cinca) położone są winnice czterech bardzo cenionych w ostatnich latach apelacji wina aragońskiego (Cariñena, Somontano, Campo de Borja i Calatayud).
Klimat w Aragonii na tle innych regionów wyróżnia się największą surowością. Zimy są tam długie i mroźne. Pora letnia, szczególnie w jej centralnej i południowej części, jest wyjątkowo sucha i upalna, opady są prawdziwą rzadkością. Wiosna i jesień przechodzą tutaj niemal niezauważalnie.
Kuchnia aragońska cechuje się największą prostotą wymuszoną w znacznej mierze przez surowość klimatu. Dominuje w niej mięso (wyborna pieczona jagnięcina, wspaniałe suszone szynki z Teruel), często dziczyzna. Łowiectwo jest bardzo popularne w Pirenejach, w Aragonii istnieje pięć rezerwatów łowieckich. Najpopularniejsze są polowania na kozice, jelenie oraz dziki.
Królestwo Aragonii we wczesnym średniowieczu istniało jako frankijska marchia graniczna, skutecznie opierająca się najazdom arabskim już od 714 roku. W X wieku zjednoczyło się z Królestwem Nawarry, by przeszło sto lat później zostać z niego wydzielone jako tzw. Korona Aragonii (Corona de Aragón). Po zjednoczeniu z Katalonią w 1137 nastąpił początek potęgi Aragonii, której wojska święciły triumfy wypierając Maurów z północnej części Półwyspu Iberyjskiego. Ekspansja floty aragońskiej na wodach Morza Śródziemnego doprowadziła do podboju Sardynii, Sycylii, Neapolu a nawet egejskich wybrzeży Grecji. Splendor Aragonii zaczął powoli przygasać na przełomie XV i XVI wieku wraz z unią z Królestwem Kastylii, w wyniku której powstało Zjednoczone Królestwo Hiszpanii. Ostatecznie, utraciła ona pełną autonomię w 1707 roku, w wyniku wojen o tzw. sukcesję hiszpańską.
