W okresie od upadku kalifatu w Kordobie (1236) aż po ostatnie wielkie powstania Maurów (1568), w dzielnicy Albaicín znajdywało się największe skupisko ludności arabskiej w Granadzie. Rozciągała się po przeciwnej niż Alhambra stronie rzeki Darro, pnąc się ku wzgórzu San Miguel. Ciasną zabudowę niskich domów z bielonymi ścianami odgradzały mury obronne wraz z kilkoma bramami. W czasach rekonkwisty Albaicín zamieszkiwało ponad 50 tysięcy ludzi. Znajdowało się tam 26 meczetów. Po rekonkwiście pozwolono tam pozostać Maurom, jednak ich swobody (posługiwanie się językiem arabskim, noszenie tradycyjnego ubioru) były sukcesywnie ograniczane, aż do momentu ostatecznego wypędzenia innowierców z Hiszpanii w 1611 roku.
Nazwa Albaicín może pochodzić od arabskiego wyrazu al Bayyasin (ludzie z Baezy), ponieważ w 1227 roku osiedlili się tam Maurowie, którzy musieli opuścić miasto Baeza po zdobyciu go przez wojska kastylijskiego króla Ferdynanda III Świętego (Fernando III el Santo). Inna możliwa etymologia tego słowa to arabskie albayyacín, co można tłumaczyć jako "dzielnica sokolników".
Zwiedzanie Albaicín
Zwykle zwiedzanie arabskiej dzielnicy w Granadzie rozpoczyna się przy zabytkowej bramie Puerta Elvira, skąd dochodzi się do stromo pnącej się w głąb Albaicín uliczki Cuesta Alhacaba. By poczuć magię tego miejsca warto jest jednak schować turystyczny plan Granady głęboko do plecaka. Odkryjecie tam prawdziwy labirynt uliczek, które są zbyt wąskie, kręte i liczne by uwzględniła je mapa. Niektóre z nich są mocno "zapuszczone" - elewacje domów proszą się o pilny remont, często poktyte są pozbawionym artyzmu graffiti. Całej dzielnicy dodaje to jednak odrobinę uroku, pozwala jej uniknąć wizerunku turystycznego skansenu.
Oprócz zabytkowych budowli w Albaicín znajdziecie mnóstwo mieniących się kolorami sklepików i straganów. Można tam kupić oryginalne pamiątki: wyroby andaluzyjskiego i orientalnego rzemiosła. Na placach tętniących życiem do późnych godzin nocnych napijecie się smacznej kawy, posmakujecie wybornych tapas lub zrelaksujecie się przy stoliku paląc wodną fajkę.
W Albaicín znajduje się kilka świetnych tarasów widokowych. Najpopularniejszy z nich to Mirador de San Nicolás mieszczący się przy skwerku Plaza Larga, z którego rozciąga się najlepszy widok na Alhambrę. Będąc na Plaza Larga w porze wieczornej warto wybrać się na pokaz flamenco i kolację w mieszczącym się tuż obok Tablao Flamenco Albayzín (od marca do października pokazy w godz. 21:15 i 22:30; od października do lutego o 21:30). Inne, dobre tablao w tej części Granady to Jardines de Zoraya (przy C/ Panaderos 32, występy artystów o 19:45 i 22:15)
Najwyżej położony punkt widokowy dzielnicy to Mirador de San Cristóbal, z którego widać panoramę całej Granady, miejskich przedmieść oraz góry Sierra Nevada. Typowym elementem zabudowy Albaicín są cármenes czyli lśniące bielą domy, do których przylegają odgrodzone od ulicy białym murem ogródki.
Jedną z atrakcji turystycznych w bezpośrednim sąsiedztwie Albaicín jest kąpiel oraz masaż w arabskich łaźniach - Hamman Al Andalus (C/ Santa Ana 16).
Do najważniejszych zabytków znajdujących się w Albaicín należą:
Palacio Dar al-Horra - Pałac z XV wieku, który był rezydencją sułtanki o imieniu Aixa (matki Boabdila - ostatniego władcy arabskiego Królestwa Granady)
Convento de Santa Isabel la Real - XVI-wieczny, jednonawowy klasztor w stylu gotycko-mudéjar ufundowany przez królową Izabelę Katolicką. Wyróżnia go kaplica z pięknym ołtarzem i stropem kasetonowym, wewnętrznym dziedzińcem oraz przybudowaną wieżą na planie prostokąta przyozdobioną ceramicznymi płytkami azulejos.
Puerta de Elvira, Puerta de Monaita, Puerta de Fajalauza, Puerta de las Pesas - Średniowieczne bramy, które wraz z ciągiem murów odgradzały Albaicín od pozostałych dzielnic Granady.
El Bañuelo - Znajdujące się przy rzece Darro łaźnie arabskie z XI wieku. Wewnątrz można zobaczyć rzędy łuków wspartych na kolumnach z różnymi rodzajami kapitelów (romańskimi, wizygockimi i arabskimi) oraz sufit z otworami w kształcie gwiazd.
Iglesia del Salvador - Renesansowo-barokowy kościół wzniesiony w XVI wieku na ruinach głównego meczetu w Albaicín (Mezquita Mayor). Warto go zwiedzić wraz ze znajdującym się tam muzeum (0,75 €) chociażby ze względu na dziedziniec z pięknymi galeriami schowanymi za arabskimi łukami.
Iglesia de San Bartolomé - XVI-wieczny kościół w stylu mudéjar wyróżnia wysoka dzwonnica przyozdobiona dekoracjami z ceramicznych płytek azulejos.
