Hiszpanie żartują sobie z jej mieszkańców mówiąc, że ich nieodzownymi elementami są kalosze, wełniane szaliki i parasolki. Ponadto hiszpańscy Galisyjczycy uchodzą za małomównych, zamkniętych w sobie, przesądnych i kapryśnych jak tutejsza pogoda. Faktycznie bezchmurne niebo oraz intensywne słońce nie rozpieszczają na co dzień ich humorów. Dźwięczny język galego przypomina bardziej portugalski niż hiszpański. Bo faktycznie, Portugalczycy mają sporo wspólnego z Galicją. Właśnie dopiero począwszy od XII wieku ojczysty język Galisyjczyków zaczął się kształtować na bazie galego po odłączeniu się z jej terytorium hrabstwa Portugalii.
Brak śródziemnomorskiej pogody rekompensuje Galicji magia tkwiąca w jej krajobrazie. Zielone nadatlantyckie wzgórza otaczające kamienne miasteczka, skaliste urwiska zanurzone we mgle przywodzą na myśl raczej typowo celtyckie niż iberyjskie pejzaże. Nie znajdziemy tutaj rozległych pól uprawnych, dominują łąki i gąszcze pnących się wysoko drzew eukaliptusowych.
Na ponad 1.200 kilometrowym wybrzeżu znajdują się wspaniałe hiszpańskie fiordy, tzw."rías" . Dzielą się na położone w zachodniej części Galicji Rías Baixas oraz północnej Rías Altas. Szczególnie w pasie wybrzeża między miejscowościami Ribadeo i Foz napotkać można bardzo ładne plaże, w tym jedną z najpiękniejszych na świecie - Playa de las Catedrales (As Catedrais).
Wspaniałe widoki morskiego bezkresu ukazuje skalista, poszarpana linia brzegowa Galicji. Cabo Ortegal i Estaca de Bares, położone na krańcu galicyjskiego wybrzeża Oceanu Atlantyckiego są najbardziej wysuniętymi na północ przylądkami Półwyspu Iberyjskiego. Widoki z urwisk uformowanych przez skały zbudowane z czarnego granitu potrafią przyprawić o zawrót głowy. Z kolei Cabo Finisterre, jeden z najbardziej wysuniętych na zachód przylądków Hiszpanii był uznawany przez starożytnych Rzymian za kraniec ówczesnego świata (stąd jego nazwa będąca połączeniem słów "finis" i "terre"). Wiele istnień ludzkich pochłonęły szalejące tutaj sztormy, kiedy to przeróżne okręty roztrzaskiwały swoje kadłuby o potężne skały. W okolicach Cabo Finisterre miały miejsce wielkie bitwy morskie. Na terenie Galicji znajduje się park narodowy Parque Nacional de las Islas Atlánticas de Galicia. W skład ekosystemów atlantyckich wysp położonych na jego terenie wchodzą m.in. lasy laurowe, delfiny oraz liczne populacje ptactwa morskiego.
Oprócz morskich pejzaży w Galicji napotkamy wspaniałe pod względem krajobrazowym tereny położone w głębi lądu. Swoją malowniczością zachwyca Ribeira Sacra obejmująca doliny dwóch rzek Miño i Sil. Wiją się one pomiędzy stromymi zboczami zielonych wzgórz skrywając w trudno dostępnych miejscach liczne klasztory oraz winnice.
Oszałamiającą zielenią, przyrodą i spokojem zniewala park krajobrazowy Fragas do Eume. Miło jest przywołać sobie do wyobraźni baśniowe widoki i odgłosy szumu wodospadów Toxa i Eifonso.
To co jest charakterystyczne dla Galicji w sferze architektonicznej to niemal zupełny brak budowli będących dziedzictwem kultury muzułmańskiej. Znajdziemy natomiast wiele zabytków będących świadectwem dawnej obecności na tych terenach Celtów oraz Rzymian. Naturalnie, perłą Galicji jest Santiago de Compostela od ponad 1000 lat przyciągające tysiące pielgrzymów i turystów z całego świata. Oprócz w znacznej mierze barokowej katedry św. Jakuba z grobowcem apostoła miasto może pochwalić się innymi zabytkowymi budowlami zarówno sakralnymi jak i cywilnymi. W jego sercu znajduje się wspaniały plac Plaza del Obradoiro oraz imponujący swoim wnętrzem klasztor benedyktyński Monasterio de San Martín Pinario.
Podczas zwiedzania Galicji nie możemy pominąć innych ciekawych miast takich jak Lugo, Orense, Pontevedra lub La Coruña. Przyciągają one wspaniałymi zabytkami nie tylko średniowiecznymi ale również sięgającymi czasów starożytnych. Warto zwiedzić także niewiele ustępujące im bogactwem architektonicznym mniejsze miasta takie jak Mondoñedo, Viveiro i Ribadeo. Pomimo braku imponujących zabytków urokliwości nie da się odmówić miastu Vigo i jego okolicom, głównie za sprawą modernistycznej zabudowy oraz położeniu sprzyjającego spacerom w pobliżu pięknych krajobrazów wysp Islas Cíes.
Wyjątkowy jest pełen celtyckich przesądów folklor Galicji. W mitologizowanych opowieściach przekazywanych z pokolenia na pokolenie znajdziemy tajemnicze postaci druidów, czarownic, nimf oraz przeróżnych demonów. Specyficzne są również lokalne święta. Najbardziej rozpoznawane są dziwaczne stroje zwane Cigarrons, zakładane podczas obchodzonych w Galicji dni karnawału nazywanego tam Entroido.
Podczas pobytu w tym regionie grzechem jest nie spróbować wyśmienitej kuchni galicyjskiej. Zimą tak zwani percebeiros wyławiają pąkle, na kuchenne stoły trafiają przeróżne rodzaje świeżych małży oraz ostrygi. Klasyczną potrawą galicyjską jest aromatycznie przyrządzona pimentonem ośmiornica pulpo a la gallega. Każdy pielgrzym musi spróbować migdałowego ciasta tarta de Santiago.
