Obecna stolica prowincji, Kordoba, w X wieku opisywana była jako miasto odzwierciedlające architektoniczne, intelektualne, społeczne i estetyczne osiągnięcia wszystkich cywilizacji ówczesnej ludzkości. System sztucznego nawadniania sprawił, że metropolia ta pomimo gęstej zabudowy przypominała wielki ogród. Do publicznego użytku służyło tam wówczas około 300 meczetów, 300 łaźni, 20 bibliotek (w tym Biblioteka Al-Hakama posiadająca w swoich zbiorach ponad 400.000 manuskryptów), liczne szkoły oraz 17 uczelni wyższych. Co ciekawe wstęp do niego mieli wtedy również wyznawcy dwóch innych, stojących w opozycji do islamu religii: chrześcijanie oraz Żydzi. Wraz z nowym tysiącleciem zakończył się okres świetności Kordoby i rozpoczął czas jej stopniowego upadku. Stało się tak na skutek wewnętrznych konfliktów muzułmanów, rozpadu wielkiego kalifatu oraz ostatecznie miasta przez chrześcijan w 1236 roku.
Kordoba (Córdoba) położona w dolinie Gwadalkiwiru, nad samą rzeką, leży u stóp masywu gór Sierra Morena. Ze względu na liczne i wspaniałe zabytki będące świadectwem obecności wielu cywilizacji została wpisana na listę UNESCO. Za największy z nich uznawany jest wielki meczet - La Mezquita. Jest to potężna świątynia muzułmańska, miejsce zadziwiające architektoniczną harmonią panującą w jej wnętrzu. Znajduje się w nim ponad 800 kolumn wspierających podwójne łuki podkowiaste oraz piękny, ośmiokątny mihrab z kopułą w kształcie muszli.
Budowę wielkiego meczetu rozpoczęto w 786 roku za panowania pierwszego emira Kordoby - Abd Ar-Rahman'a I, a jego najwspanialsza część pochodzi z II połowy X wieku. W XIII wieku, za panowania chrześcijan, zaczęto ingerować w architekturę budowli chcąc przekształcić w katolicką katedrę (zdającą się wyrastać z wnętrza muzułmańskiej świątyni). Szczęśliwie, w wyniku tego zniszczeniu uległa tylko pewna część dawnego meczetu. Turyści mogą wybrać dwie formy zwiedzania Mezquita - Catedral de Córdoba : dzienną (Visita Diurna) oraz wzbogaconą efektami wizualno-dźwiękowymi nocną (Visita Nocturna).
Za jeden z najwspanialszych punktów widokowych na starówkę Kordoby uznaje się Most Rzymski (Puente Romano). Składającą się obecnie z 16 łuków konstrukcję (pierwotnie liczyła ich 17) służącą do przejścia rzeki Gwadalkiwir zbudowano w I wieku p.n.e. Co ciekawe przez dwa tysiące lat był to jedyny most w całej Kordobie, kolejny powstał dopiero w połowie XX w. Na jego południowym skraju znajduje się odrestaurowana, ufortyfikowana wieża z epoki muzułmańskiej (XII w.), Torre de la Calahorra. Miała ona za zadanie bronić przejścia na drugą stronę rzeki przez rycerzy chrześcijańskich. W wieży mieści się interaktywne muzeum (Museo Roger Garaudy de las Tres Culturas) dzięki któremu można dowiedzieć się jak wyglądało w średniowieczu wspólne życie przedstawicieli trzech wielkich religii w obrębie jednego miasta. Wspaniale oświetlony po zmroku most Puente Romano jest idealnym miejscem na wieczorne spacery.
Kordoba była nazywana w średniowieczu miastem trzech kultur. Między X i XV wiekiem zamieszkiwali miasto nie tylko muzułmanie i chrześcijanie, ale także żydzi. Jednym z najpiękniejszych zakątków starówki jest dzielnica żydowska, tzw. Judería. Już na początku VIII wieku Kordoba stała się nie tylko największym centrum kulturalnym świata, ale również komercyjnym. Spacer ciasnymi uliczkami pomiędzy białymi fasadami domów to jedna z głównych atrakcji dla zwiedzających miasto.
Wyjątkowej urody są wewnętrzne dziedzińce upstrzone doniczkami z kolorowymi kwiatami, znane jako patios cordobeses. Zerkając na jeden po drugim można odnieść wrażenie, że trwa tutaj konkurs na najpiękniejszy z nich. Jest w tym odrobinę prawdy, gdyż faktycznie, w 1933 roku urząd miasta urządził tego typu zawody, które trwają bez przerwy po dzień dzisiejszy. Jeśli będziemy zwiedzać tę dzielnicę w połowie maja (2 i 3 tydzień), otwarte dla zwiedzających mieniące się kolorami patia przywitają nas wiosenną aurą, zapachem kwiatów i szumem wody w obłożonych barwną ceramiką fontannach. Najważniejszym zabytkiem dzielnicy żydowskiej jest synagoga zbudowana w 1315 roku, jedna z trzech w całej Hiszpanii zachowanych z tamtego okresu (obok dwóch znajdujących się w Toledo: Sinagoga del Tránsito i Santa María la Blanca). Z zabytkowych budowli należących do La Judería powstałych w późniejszych epokach szczególnie warto zwrócić uwagę na barokową fasadę szpitalu Hospital del Cardenal Salazar, za którą znajdują się dwa piękne dziedzińce oraz kaplica Św. Bartłomieja w stylu mudéjar (Capilla Mudéjar de San Bartolomé).
Inną z głównych atrakcji Kordoby jest alkazar królów chrześcijańskich (Alcázar de los Reyes Cristianos). O ile z zewnątrz nie wyróżnia się niczym specjalnym, o tyle zaskakuje pięknem skrywanym wewnątrz swoich obronnych murów. Wspaniałe dziedzińce i ogrody mienią się niezliczoną ilością egzotycznych drzew, krzewów oraz kwiatów. Znajdujące się tam fontanny warto zobaczyć szczególnie w letnie wieczory, kiedy urządzany jest magiczny spektakl światła i wody. W jednym z salonów (Salón de los Mosaicos) na ścianach prezentowane są wspaniałe mozaiki powstałe w II i II wieku. Znajduje się tam również rzymski sarkofag oraz popiersie wielkiego, kordobańskiego filozofa, Seneki Starszego żyjącego na przełomie I w. p.n.e. oraz I w. n.e.
Spędzający nieco więcej czasu w Kordobie mogą zobaczyć m.in. pozostałości rzymskiej świątyni (Templo Romano), na które składa się kilka kolumn w porządku korynckim oraz wielkie grobowce z I w. p.n.e. (Masouleos Romanos) o ciekawym cylindrycznym kształcie. Interesujący jest również minaret z epoki muzułmańskiej (X w.), Alminar de San Juan, przekształcony po okresie rekonkwisty w kościół. Chcący zgłębić najdawniejszą historię terenów należących do prowincji nie mogą przegapić wizyty w muzeum archeologicznym (Museo Arqueológico de Córdoba), mieszczącym się częściowo we wnętrzu renesansowego pałacu Palacio de Jerónimo Páez. Wśród zabytkowych kościołów wyróżniają się świątynie reprezentujące swoją architekturą styl gotycko-mudéjar (Iglesia de La Magdalena, Iglesia de San Nicolás de la Villa).
8 km od Kordoby znajduje się miejsce, które miało swoim pięknem przyćmić piękno leżącej nieopodal muzułmańskiej metropolii. Medina Azahara (Madinat al-Zahra) to miasto-pałac wznoszone z polecenia pierwszego kalifa Kordoby Abderramana III (891–961) z dynastii Almorawidów przez ponad 10.000 budowniczych. Do jego budowy używano najcenniejszych wówczas materiałów: marmuru, szlachetnych metali oraz polichromowanych kamieni. Każda z budowli położonych na jednym z trzech olbrzymich tarasów otoczonych murem odzwierciedlała splendor artystyczny sztuki arabskiej. Próba ukazania potęgi Kalifatu Kordobańskiego została skarcona w 1010 roku, kiedy to skonfliktowani z Almorawidami ultraortodoksyjni w kwestii wiary muzułmańskiej Almohadzi (dynastia marokańska pochodzenia berberyjskiego) obrócili piękne miasto w ruiny. Medina Azahara w dzisiejszych czasach odzwierciedla jedynie ułamek przepychu z jakim została stworzona. Mimo wszystko pozostałości Salón Rico (najwytworniejsza część zespołu pałacowego) oraz innych budowli należących do złożonego kompleksu urbanistycznego robią na zwiedzających kolosalne wrażenie. W latach 2001-2004 Medina Azahara była miejscem zakrojonych na wielką skalę działań renowacyjnych i archeologicznych. Wiele z bezcennych wykopalisk można obejrzeć w murach przylegającego do ruin miasta muzeum, uznanego w 2012 za najlepszy obiekt tego typu w całej Europie.
Około 20 km od Kordoby znajduje cię ciekawa propozycja dla miłośników zamków. Na wzgórzu ponad miejscowością Almodóvar del Río wznosi się berberyjska twierdza zbudowana około 760 roku, która przeszła w kolejnych pięciu stuleciach kilka gruntownych modyfikacji. W jej wnętrzu można zobaczyć kilka ciekawie urządzonych komnat takich jak królewska aula oraz sala tortur.
Prowincja Kordoba może pochwalić się kilkoma ciekawymi miastami, których uliczki zdają się wciąż oddychać bogatą przeszłością regionu. Jednymi z nich są bez wątpienia Lucena, Priego de Córdoba oraz Montilla pełne późnorenesansowych kościołów, pałaców i typowych andaluzyjskich uliczek, z bielonymi i ukwieconymi fasadami okalających je domów. To ostatnie znane jest również z winiarni, w których wytwarzane są wyśmienite wina ze szczepu winorośli Pedro Ximénez.
