Dominuje tam widok wysuszonej słoneczną spiekotą ziem,i skąpo porośniętej roślinnością. Pomimo tego Provincja Cáceres posiada zakątki, w których na pierwszy plan wychodzi przyroda, zieleń oraz błękit zawdzięczany wielkiej rzece Tag oraz jej dopływom. Idealną porą roku do poznawania przyrodniczo-krajobrazowego uroku tych stron Hiszpanii jest wiosna.
Parque Nacional de Monfragüe to park narodowy położony niemal w samym centrum prowincji. Tworzą go zakola rzeki Tag (Tajo) oraz jej dopływu Tiétar wcinające się pomiędzy niewielkie wzniesienia górskie porośnięte lasem śródziemnomorskim. To prawdziwy raj dla ornitologów. Teren parku to skupisko ponad dwustu gatunków chronionych ptaków: głównie orłów, sępów, sów, puchaczy oraz czarnych bocianów. Najlepszymi miejscami gdzie zwykło się je obserwować są wzgórza otaczające koryta rzeczne takie jak grupa skał zwana Peña Falcón bądź Salto del Gitano. W obrębie Parku Narodowego można odnaleźć ruiny arabskiego zamku Castillo de Monfragüe.
Jednym z najbardziej zmysłowych zakątków Prowincji Cáceres jest położona na jej północnym krańcu dolina rzeki Jerte (Valle del Jerte). O jej wyjątkowym pięknie stanowią rozległe sady czereśniowe pokrywające zbocza wzgórz, szczególnie wczesną wiosną w momencie zakwitania drzew. Atrakcjami dla turystów są także rwące, górskie strumienie (np. Tornavacas, La Garganta del Diablo), wodospady (Cascada del Caozo) oraz tworzone przez nie naturalne baseny takie jak Los Pilones, przypominające małe jacuzzi. Leżą one na trasie licznych, kilkukilometrowych szlaków przeznaczonych do pieszych wędrówek w obrębie rezerwatu przyrody.
Na północno-wschodnim krańcu Prowincji Cáceres niedaleko Valle del Jerte znajduje się urokliwe miasteczko Hervás. Do jego największych atrakcji należą dzielnica żydowska, muzeum zabytkowych motocykli (Museo de la Moto Clásica - wraz z automobilami ponad 300 eksponatów) oraz zamek templariuszy. Nieco dalej na wschód od Hervás położona jest miejscowość Yuste z gotycko-renesansowym klasztorem Monasterio de Yuste, w którym ostatnie 1,5 roku życia spędził król Karol V z Dynastii Habsburgów. Pobliska wioska Cuacos de Yuste uznawana jest za stolicę regionu w którym wytwarzany jest pimentón, słynna hiszpańska suszona papryka (pimentón de la Vera). Przemieszczając się 25 kilometrów na zachód od Hervás dotrzemy do wymarłego miasteczka Granadilla założonego w IX wieku przez Maurów. Jego mieszkańcy zostali przesiedleni w 1965 roku na skutek powstania w wyniku budowy zapory Embalse de Gabriel y Galán pobliskiego zalewu na rzece Alagón. Zarośnięte uliczki prowadzące wzdłuż budowli o historycznym znaczeniu (m.in. średniowieczne mury, wieże i kościoły) tworzą niesamowitą aurę tajemniczości i sprawiają, że Granadilla nazywana jest miastem duchów.
Północne krańce Estremadury mają do zaoferowania znacznie więcej malowniczych miejsc. Przykładem mogą być krajobrazy wzgórz należących do masywu Sierra de Gata w pobliżu granicy z Portugalią. Górskie szlaki prowadzą do ruin średniowiecznych zamków w Villamiel, Eljas oraz Gata.
Nieco bardziej na południu, w zakolu rzeki Jerte położone jest jedno z najpiękniejszych miast prowincji, Plasencia. Wśród średniowiecznych zabytków wyróżniają się romańsko-gotycka katedra, liczne kościoły i klasztory, pałace, miejskie mury, akwedukt oraz podcieniowy rynek. Urokliwością Plasencii niewiele ustępuje położone 38 km na wschód miasteczko Coria. Poszczycić się może m.in. gotycką katedrą (Catedral de Santa María de la Asunción), franciszkańskim klasztorem Convento de la Madre de Dios, murami i mostem z czasów Imperium Rzymskiego oraz XV-wiecznym zamkiem.
W centralnej części prowincji znajduje się jej stolica, miasto Cáceres. Jego starówka wpisana na listę UNESCO to przykład rozbudowy urbanistycznej zawdzięczanej rozkwitowi aglomeracji na skutek napływu bogactw spowodowanego bogaceniem się hiszpańskich konkwistadorów w Ameryce Łacińskiej w XVI wieku . Niezliczone szlacheckie pałace, kościoły oraz zabytki z czasów sięgających epoki starożytnej to obowiązkowe atrakcje turystyczne dla pragnących poznać prawdziwe oblicze hiszpańskiej Estremadury.
Tuż poza zachodnimi granicami Cáceres leży miejscowość Malpartida de Cáceres, atrakcyjna ze względu na osobliwość jej bliskich okolic. Malownicze rozlewiska o ciekawej rzeźbie geologicznej otaczających je skał nazywane Los Barruecos słyną z bezpośredniego sąsiedztwa muzeum austriackiego mistrza performansu i sztuki konceptualnej, Wolfa Vostella, jednego z bliskich przyjaciół Salvadora Dalíego.
Niedaleko Cáceres, dokładnie w odległości 45 km, znajduje się kolejna perła określana miastem konkwistadorów, Trujillo. Urodzili się tam wielcy odkrywcy i zdobywcy Ameryki tacy jak Francisco Pizarro czy Francisco de Orellana. Wielu twierdzi, że Trujillo przewyższa pięknem oraz przede wszystkim niepowtarzalnym, romantycznym klimatem stolicę prowincji.
We wschodniej części Provincia de Cáceres położona jest miejscowość Guadalupe. Warto zwiedzić wpisany na listę UNESCO klasztor Real Monasterio de Santa María de Guadalupe, który w towarzystwie licznych wieżyczek góruje nad ciasną zabudową białych domostw. Z jego powstaniem wiąże się XIII-wieczna legenda. Według starego przekazu, pasterzowi o przydomku Gil Cordero miała ukazać się Matka Boska, która wskazała mu drogę do zakopanej na brzegu pobliskiej rzeki drewnianej figurki przedstawiającej jej wizerunek. Pięć wieków wcześniej ukryli ją tam mnisi uciekający przed muzułmańską inwazją. Dziewica zwana Virgen de Guadalupe określana jest patronką hiszpańskości (La Reina de la Hispanidad) i cieszy się szczególnym kultem wiernych w Ameryce Łacińskiej.
Zakrystia klasztoru w Guadalupe nazywana jest Kaplicą Sykstyńską Estremadury i posiada imponującą pinakotekę (w zbiorach m.in. obraz "El triunfo o apoteosis de San Jerónimo" pędzla Francisco de Zurbarána oraz dzieła wybitnych malarzy hiszpańskich takich jak El Greco czy Goyi). Za ołtarzem głównym, w niewielkiej kaplicy zwanej camarín, pielgrzymi mogą ucałować suknię Madonny. Klasztor w Guadalupe wyróżnia się pięknym dziedzińcem w stylu mudéjar. Wnętrze świątyni przedstawia mieszankę sztuki należącej do stylów z okresu od XIII do XVIII wieku (gotyk, mudéjar, renesans, barok, neoklasycyzm). Do rozległego kompleksu klasztornego przynależą przeróżne muzea.
W zachodniej części prowincji położone są dwie miejscowości o dużym znaczeniu historycznym. Pierwsza z nich to wioska Alcántara, której najważniejszym zabytkiem jest rzymski most. Liczy sobie 194 m długości, 8 m szerokości, a jedno z jego sześciu przęseł wznosi się 71 metrów nad taflą przepływającej pod nim rzeki Tag. Jego budowniczy dedykowali swoje dzieło ówczesnemu imperatorowi, cesarzowi Trajanowi. Opatrzyli je napisem PONTEM PERPETVI MANSVRVM IN SECVLA MVNDI, który po łacinie oznacza że konstrukcja ta będzie w stanie przetrwać przez wieki. Nieopodal, tym razem nad rzeką Erjas, wiedzie drugi most z czasów Imperium Rzymskiego, Puente de Segura. W liczącym niespełna 1,5 tysiąca mieszkańców Alcántara znajduje się wiele zabytkowych budowli, często związanych z działalnością lokalnego rycerskiego zakonu Orden Militar de Alcántara. Należy do nich m.in. gotycko-renesansowy klasztor Convento de San Benito. Najstarszą świątynią jest późnoromański kościół parafialny Santa María de Almocóvar.
Okolice położonego tuż przy granicy z Portugalią miasteczka Valencia de Alcántara słyną z największego w Europie skupiska grobowców megalitycznych (41 dolmenów). Na romantycznej starówce znajduje się wiele zabytkowych budowli np. XVI-wieczny kościół Nuestra Señora de Rocamador z barokowym ołtarzem zaprojektowanym przez mistrza José de Churriguera. W doskonale zachowanej do dnia dzisiejszego gotycko-żydowskiej dzielnicy znajduje się synagoga oraz renesansowy kościół z gotycką fasadą - Iglesia de la Encarnación.
