Kompleks budowli związanych z Giełdą Jedwabiu w Walencji budowano w latach 1482-1548. Był to złoty wiek w dziejach miasta. Korona Aragonii, w skład której wchodziło Królestwo Walencji, obejmowało swoim zasięgiem odległe terytoria takie jak Sycylia i połowa Półwyspu Apenińskiego. Do Europy docierały już wówczas okręty z Nowego Świata, odkrytego przez Kolumba w 1492 roku. W Walencji coraz bardziej były już widoczne wielkie wpływy rodu Borgiów.
W gmachu Giełdy Jedwabiu, przypominającym z zewnątrz obronną fortyfikację, można wyodrębnić cztery połączone ze sobą części:
Sala Kolumnowa (Sala de Contratación / Salón Columnario)
Pomieszczenie stanowiące miejsce handlu składa się z trzech naw podłużnych krzyżujących się z pięcioma nawami poprzecznymi. Gotyckie sklepienie na wysokości 17,4 m podtrzymuje osiem symetrycznie rozmieszczonych kolumn. Tuż pod sklepieniem znajdują się pokryte złotem inskrypcje nawołujące m.in. do tego, by handlarze nie stosowali wobec swoich klientów lichwiarstwa.
Wieża (Torre)
Z jednego z naroży w Sali Kolumnowej prowadzi przejście do przylegającej do niej pięciokondygnacyjnej wieży wzniesionej na planie kwadratu. Na jej zwieńczony blankami szczyt prowadzą 142 schodki pnące się ślimakiem na wysokość 26 metrów. Ciekawostką jest to, że pomieszczenia na dwóch najwyższych piętrach wykorzystywano jako więzienie dla handlowców zalegających z zapłatą należności. Zwieńczone gwiaździstym sklepieniem pomieszczenie na dolnym piętrze przeznaczone było na kaplicę.
Konsulat Morski (Consulado del Mar)
Po przeciwnej stronie wieży niż Sala Kolumnowa znajduje się pomieszczenie, w którym działał urząd Konsulatu Morskiego. Jego wyższą kondygnację zajmuje Złoty Salon (Cámara Dorada), który swoją nazwę zawdzięcza drewnianemu, polichromowanemu sufitowi. Jego pozłacane belki zawierają liczne malunki o różnym charakterze np. roślinnym, zodiakalnym czy muzycznym.
Dziedziniec Pomarańczowy (Patio de los Naranjos)
Prawie połowę przestrzeni wewnątrz murów całego kompleksu Giełdy Jedwabiu w Walencji zajmuje przestronny dziedziniec. Zaprojektowany został w formie ogrodu z alejkami wokół których rosną drzewka pomarańczowe i cyprysy. Z dziedzińca tego można się dobrze przyjrzeć zdobieniom wewnętrznych murów giełdy.
Zewnętrzne fasady Giełdy Jedwabiu posiadają bogatą jak na budynek cywilny ornamentykę. Najpiękniejszymi zdobieniami wyróżnia się fasada od strony rynku Plaza del Mercado, szczególnie w ścianie Konsulatu Morskiego. W jej górnej części widać drobiazgowo wyrzeźbione w duchu gotyku elementy: blanki, rzygacze, szlacheckie i monarsze herby, medaliony, ślepe okiennice.
Wspaniały budynek Giełdy Jedwabiu w Walencji w czasach swojej świetności nie był przeznaczony wyłącznie do handlu jedwabiem. Faktem jest jednak, że miasto stało się pod koniec XIV wieku wielkim europejskim ośrodkiem włókiennictwa. Według zapisków kronikarzy, na przełomie XV i XVI wieku w Walencji było prawie 30 mistrzów krawiectwa, a pod koniec XVIII wieku w trzech tysiącach krawieckich warsztatów pracowało łącznie około 25.000 osób.
W artykule wykorzystano zdjęcie udostępnione przez Turismo Valencia Convention Bureau
