Kuchnia Asturii zdumiewa smakoszy swoim bogactwem. Z jednej strony oferuje lekkie dania z ryb i owoców morza, z drugiej strony obfite i sycące potrawy, których podstawą są mięso oraz nabiał. Asturyjczycy od wieków uchodzili za lud rybaków, pasterzy oraz rolników. Doskonałym przejawem tych tradycji jest właśnie regionalna kuchnia Asturii.
Asturia uchodzi w Hiszpanii za krainę serów. Nie jest w tym nic dziwnego ponieważ na terenie historycznego i administracyjnego księstwa wytwarza się ich ponad 40 gatunków, z mleka krowiego, owczego, koziego oraz mieszanych. Cztery gatunki uzyskały status produktów regionalnych chronionych przez prawo unijne.
Najsłynniejszy z asturyjskich serów to wytwarzany z mieszanki trzech rodzajów mleka - queso de Cabrales. To niebieski, miękki ser pleśniowy. Wytwarza się go w okolicach miejscowości Cabrales, natomiast jego dojrzewanie odbywa się przez okres od 2 do 4 miesięcy w naturalnych jaskiniach w górach Picos de Europa. Posiada wyjątkowo intensywny smak i aromat, jest bardzo słony i mocno przerośnięty pleśnią.
Drugi ze słynnych asturyjskich serów ze świadectwem pochodzenia chronionym prawem Unii Europejskiej nosi nazwę Gamonéu. Wytwarzany jest w popularnej, turystycznej miejscowości górskiej Cangas de Onís oraz jej okolicach. Również należy do rodziny serów niebieskich z trzech rodzajów mleka, z tym że w przeciwieństwie do cabrales jest słabiej pokryty pleśnią, bardziej twardy, kruchy, lekko pikantny oraz mniej słony. Wstępnie jest podwędzany by następnie dojrzewać w wilgotnych jaskiniach (2-5 miesięcy) bądź przez okres 2 miesięcy w suchym miejscu.
Ser z mleka krowiego Casín może być produkowany jedynie w manufakturach położonych w obrębie gmin Caso, Sobrescobio i Piloña. Według zapisków receptura jego wytwarzania istniała już przynajmniej w XVI wieku. Dojrzewa przez około dwa miesiące w wilgotnych pomieszczeniach. Charakteryzuje się znaczną pikantnością, potężnym smakiem i aromatem, długim i intensywnym posmakiem, które nie są akceptowalne przez wszystkie podniebienia.
Ostatni z asturyjskich serów będących produktami regionalnymi chronionymi prawem UE jest Queso Afuega’l Pitu. Charakteryzuje się kształtem przyciętego stożka, bardzo miękką, kremową strukturą, delikatnym aromatem lecz intensywnym smakiem. Wytwarzany jest z mleka krowiego, często przyprawiany jest pikantną, mieloną papryką.
Zieleń jest wszechobecna w krajobrazie Asturii, region ten nie bez powodu przyrównywany jest w sferze krajobrazu do Irlandii. Rozległe pastwiska zaczynają się od samego wybrzeża aż po tereny wysokogórskie znajdujące się w obrębie narodowego parku Picos de Europa. Asturia to kraina, w której wypas bydła był podstawową gałęzią rolnictwa, ważne miejsce w diecie Asturyjczyków zajmuje więc mięso oraz przetwory mleczne. Wytwarzane w małych manufakturach wędliny od wielu lat doceniane są niestety póki co jedynie na hiszpańskim gruncie. W kuchni Asturii doskonałym ich dopełnieniem jest regionalny gatunek białej fasoli - faba asturiana. W połączeniu z mięsem w postaci chorizo, boczku, kaszanki (morcilla), golonki (lacón) i przypraw daje przepis na najsłynniejsze jednogarnkowe danie asturyjskie, fabada asturiana. Innym popularnym kociołkiem w gastronomii asturyjskiej, bardziej warzywnym, jest pote asturiano.
Asturia to kraina sadów, w których dominują jabłonie, uprawianych jest tam przeszło 30 gatunków jabłek. W gastronomii asturyjskiej szczególne miejsce zajmuje cydr nazywany po hiszpańsku sidra. W barach i tawernach jest popularniejszym napojem niż piwo i wino, na dodatek istnieje tam mnóstwo lokali wyspecjalizowanych w jego serwowaniu zwanych sidrerías, a nawet muzeum poświęcone temu napitkowi. Szczególnie ciekawym widokiem jest nalewanie sfermentowanego soku jabłkowego ze znacznej wysokości bezpośrednio do szklanek w których zaczyna się pienić na skutek uwalnianego gazu. Cydr w Asturii stanowi kluczowy składnik wielu regionalnych potraw. Używany w kuchni asturyjskiej jako sos nadaje wyśmienity smak i aromat rybom takim jak morszczuk (merluza a la sidra), dorsz (bacalao a la sidra), daniom mięsnym jak żeberka wieprzowe (costilla a la sidra), królik (conejo a la sidra), pierś z kurczaka (Pechuga de pollo a la sidra) czy wędlinom podawanym w formie przystawek - chorizo w cydrze (chorizo en sidra).
Na wybrzeżu Asturii królują rzecz jasna ryby i owoce morza. Bogactwo odławianych gatunków nie zawsze idzie w parze z finezją przygotowywania potraw. Mimo to nie sposób jest się oprzeć daniom z morskich jeżowców bądź smażonym medalionom z żabnicy (fritos de pixín). Małże smakują wybornie w połączeniu z białą, asturyjską fasolą w potrawie o nazwie fabes con almejas.
Kuchnia Asturii może poszczycić się kilkoma wybornymi deserami. Ich królem w skali nie tylko regionalnej jest bez wątpienia ryż na mleku (arroz con leche). Popularne asturyjskie naleśniki przygotowywane na bazie mąki, kurzych jaj, mleka i cukru noszą tam nazwę frixuelos. Casadielles to podłużne pierożki z mąki pszennej nadziewane masą z orzechów włoskich i laskowych, cukru oraz anyżu, niekiedy zakrapianą białym winem. Do przygotowania wyjątkowo oryginalnego, a zarazem przepysznego deseru regionalnego Asturii używane są kasztany. Ta nieziemsko uwodzicielska słodkość pomimo złożoności składników (krem kasztanowy, żółtka i białka jaj, mączka migdałowa, koniak oraz polewa czekoladowa) nazywa się zwyczajnie bizcocho de castañas y chocolate czyli biszkopt z kasztanów i czekolady.
