Paradoksalnie mimo początkowego osłabienia własnego wizerunku skorzystała na tym również emblematyczna dla Hiszpanii - D.O.Ca Rioja. W zasadzie całe hiszpańskie winiarstwo zawdzięcza swój komercyjny sukces w dzisiejszych czasach przemianom, które nastąpiły w okolicach wschodniego, początkowego biegu rzeki Duero. Od czasu otrzymania przez region Ribera del Duero statusu apelacji w roku 1982, liczba działających tu producentów wzrosła prawie dziesięciokrotnie. Oprócz wiekowych, zasłużonych i udanie podtrzymujących prestiż swoich win bodeg jak przykładowo Vega Sicilia, w latach 80-tych i 90-tych XX wieku ściągnęła tutaj prawdziwa śmietanka hiszpańskich i zagranicznych enologów.
O sukcesie win z D.O. Ribera del Duero decyduje odmiana winorośli tempranillo, nazywana tam tinto fino (częściej) lub tinta del país. Okazuje się, że właśnie w szerokim, ponad stukilometrowym biegu rzeki Duero znalazła idealny klimat oraz bogactwo terroir. Winogrona posiadają grubszą skórkę niż w La Rioja. Rezultatem fermentacji moszczu tempranillo są nienaganne młode, wytrawne wina. Kolejnym atutem winiarstwa w regionie Ribera del Duero jest z pozoru mało korzystny dla upraw, wyraźnie kontynentalny klimat. Niedogodności pojawiają się dokładnie w ostatniej fazie dojrzewania gron i dotykają winnic położonych na najwyższych stanowiskach (większość znajduje się na wysokościach 750-850 m n.p.m.). Po gorących i słonecznych dniach, przy bezchmurnym niebie temperatura potrafi tam spaść wiele kresek poniżej zera. I właśnie to jest powód żywej kwasowości, charakteryzującej dobre wina z Ribera del Duero. Przymrozki, szczególnie w okresie zimowym mają poza tym pozytywny wpływ na zdrowie winnych krzewów. Niewystarczająca ilość opadów lub też ich nadmiar nie stanowi problemu dla miejscowych winogrodników, średnia roczna wynosi około 450 mm. W momencie rozpoczęcia zbiorów występuje znaczne ryzyko obfitego deszczu. Bywa nawet, że pojawiają się opady gradu stanowiącego znacznie większe zagrożenie niż wiosenne przymrozki. Roczne nasłonecznienie przy całkowicie bezchmurnym niebie wynosi około 2.400 godzin. Podłoża na ponad 20.000 hektarów są bardzo zróżnicowane, od aluwialnych najbliżej koryta rzeki po najczęstsze wapienne, sporadycznie gliniaste, a nawet margle. Oprócz tempranillo uprawia się w znacznie mniejszym stopniu inne czerwone szczepy, w szczególności garnacha, cabernet sauvignon i merlot. Białych win w Ribera del Duero po prostu się nie wytwarza. Jedyną dopuszczalną białą odmianą jest Albillo, której niewielka ilość gron bywa dodawana w kupażach czerwonych win w celu zwiększenia ich wskaźnika kwasowości. Powszechną praktyką jest całkowity skup lub dokupowanie przez winiarnie dysponujące swoimi winnicami gron od prywatnych plantatorów.
Często wręcz doskonałe okazują się młode, czerwone wina z Ribera del Duero, wytwarzane na bazie fermentacji gron szczepu tempranillo. Niekiedy dla wzbogacenia bukietu poddawane są kilkumiesięcznemu starzeniu w dębowych beczkach. Mają przeważnie intensywny, wiśniowy lub rubinowy kolor opalizujący w stronę barwy fioletowej lub ciemnogranatowej. W bukiecie tych win dominują dojrzałe czerwone owoce i owoce leśne (maliny, jeżyny). Są pełne, zrównoważone, wyraźnie taniczne. Starzone przez minimum 12 miesięcy w dębowych beczkach i kolejne tyle w butelkach wina klasy "crianza" nabierają głębszych aromatów, w bukiecie wyraźnie możemy wyczuć wanilię, lukrecję albo goździki. Są wyraźnie aksamitne, o bardziej zrównoważonej taniczności. W dojrzewającym w butelkach o rok dłużej "reserva" raczej powinniśmy spodziewać się nut balsamicznych, aromat powinien sugerować nam kompotowe owoce lub konfitury. Wino Ribera del Duero "gran reserva" musi dojrzewać przez przynajmniej 5 lat, z czego minimum 24 miesiące w dębowych beczkach. Złożone bukiety oferują nam szerokie spektrum aromatów. Pomimo długiego dojrzewania w dębinie najlepsze wina z D.O. Ribera del Duero nie powinny tracić swojej żywości i harmonii, pozostawiając przy tym wyjątkowo długi posmak. Wiele z nich osiąga jeszcze większą klasę leżakując przez kilka kolejnych lat w prywatnych piwniczkach winomanów. Wszystkie czerwone wina należące do tej apelacji muszą być wytwarzane na bazie przynajmniej 75% gron tempranillo. W kupażach najsłynniejszy hiszpański szczep uzupełniany jest przez pozostałe czerwone odmiany winorośli dopuszczalne przez regulamin apelacji.
Różowe wina z Ribera del Duero (prawie niespotykane) powstają w klasyczny sposób (na bazie fermentacji pozbawionych skórek owoców z czerwonych odmian winorośli). Najczęściej mają jasno czerwoną, truskawkową barwę, aromaty owoców leśnych, są żywe i charakteryzują się przyjemną kwasowością.
Najważniejsi producenci win z D.O. Ribera del Duero: Dominio de Pingus, Vega Sicilia, Bodegas Dominio de Atauta, Bodegas y Viñedos García de Aranda, Pago de Carraovejas, Vizcarra, Protos, Pago de los Capellanes, Emilio Moro, Miguel Torres, Dominio de Atauta, Tinto Pesquera, Matarromera, Compañía de Vinos de Telmo Rodríguez, Viña Sastre
Polecane wina z D.O. Ribera del Duero: Pingus (Dominio de Pingus), Vega Sicilia Único (Vega Sicilia), Señorío de los Baldíos Crianza (Bodegas y Viñedos García de Aranda), Pruno (Finca Villacreces), Ferratus (Bodegas Cuevas Jiménez), Viña Pedrosa Finca La Navilla (Bodegas Hnos. Pérez Pascuas), Corimbo I (Bodegas La Horra), Pago de los Capellanes Reserva (Pago de los Capellanes), Llanos del Almendro (Bodegas Dominio de Atauta)
