Historia związana z uprawą winorośli do wyrobu wina na terenie dzisiejszej Hiszpanii najprawdopodobniej sięga około trzy tysiąclecia temu. Pewne źródła wskazują, że znalazły one swoje pierwsze miejsce na południowo-zachodnim wybrzeżu Andaluzji i zapoczątkowane zostały przez Fenicjan, którzy założyli tam portową osadę o nazwie Gadir (dzisiejszy Kadyks). Wkrótce później w głębi lądu powstało miasto Xera (Jerez de la Frontera), w okolicach którego stworzono pierwsze winnice. Gorący klimat sprzyjał produkcji win o słodkiej i zarazem mocnej naturze. Dla przedsiębiorczych Fenicjan stały się one doskonałym towarem w handlu wymiennym podczas ich dalekich, śródziemnomorskich rejsów. Od tamtego czasu wino stale towarzyszyło zamieszkującym półwysep plemionom i narodom, definiując poniekąd ich charakter i osobowość. Przez trzy tysiące lat hiszpańscy spadkobiercy fenickich upraw w Andaluzji rozprzestrzeniali je na pozostałe rejony Półwyspu Iberyjskiego. Zgłębiali tajniki produkcji dobrych win i udoskonalali je poprzez modernizacje sprawdzonych technik.
Przełom nastąpił w XIX wieku. Plaga filoksery, która dotarła do Francji sprawiła iż tamtejsi winiarze przenieśli swoją produkcję na terytorium Hiszpanii. Wielu z nich osiedliło się w regionie La Rioja oraz w Katalonii. Skorzystali na tym również Hiszpanie. Nie tylko otwarły się dla nich nowe rynki zbytu okupowane wcześniej przez wina francuskie. Największą korzyścią była dla nich możliwość poznania nowych technik winifikacji oraz otwarcie na nowe, międzynarodowe odmiany vitis vinifera.
Nieco później plaga filoksery dotarła również na Półwysep Iberyjski pustosząc lokalne uprawy od Pirenejów po Andaluzję. Potrzeba było dużo czasu by odbudować prestiż jakim zaczęły cieszyć się hiszpańskie wina. Na szczęście spadkobiercy iberyjskich bodeg z pokolenia na pokolenie dziedziczyli winiarską pasję, wytrwałość oraz staranność. W latach 50-tych XX wieku próbowano wskrzesić hiszpańskie winiarstwo. Zaczęły powstawać tzw. cooperativas czyli spółdzielnie. Produkcja w znacznej mierze zlokalizowana była w centrum kraju (Kastylia La Mancha). Większość wytwarzanych win trudno było nazwać jakościowymi. Produkowane z gron białych odmian (głównie airen), przeważnie słodkie, nieco pogardliwie nazywano hiszpańskimi chablis czy hiszpańskimi sauternes. W latach 60-tych dostrzeżono jakość, jaką mogły nieść ze sobą wina z południa (Jerez) oraz z północy kraju (Rioja).
Wraz z końcem epoki frankistowskiej i przystąpieniem Hiszpanii do Unii Europejskiej rozpoczął się renesans wina hiszpańskiego. Cud gospodarczy jaki miał miejsce w tym kraju na przełomie XX i XXI roku sprawił, że słowo "jakość" zaczęło się znowu liczyć. Zaczęto inwestować w nowoczesne technologie w produkcji wina, otwarto się na nowe trendy w globalnym winiarstwie. Obecnie Hiszpania jest trzecią potęgą w tej materii na świecie z aspiracjami stania się wiceliderem kosztem Włoch.