Ta endemiczna odmiana z regionu D.O. Rueda ma wszystko, czego potrzeba by móc z niej wytwarzać wyśmienite trunki. Wymagany jest tylko odpowiedni klimat, taki jak ten panujący na płaskowyżu w Kastylii i León. Biała enklawa D.O. Rueda niedaleko środkowego biegu rzeki Duero pomiędzy "czerwonymi" denominacjami D.O. Toro i D.O. Ribera del Duero to niedościgniony ideał w tej materii. Produkowane tam odmianowe wina verdejo czarują zmysły rześkością, złożonością aromatów i niezrównaną kwasowością.
Pochodzenie odmiany verdejo
Mimo tego, że nie ma na to dowodów w postaci zapisków w średniowiecznych rękopisach uważa się, że pierwsze krzewy odmiany verdejo w Kastylii i León zasadzili w XI wieku mozarabowie (chrześcijańska ludność żyjąca na terenach, którymi władali wówczas Maurowie). Winorośl ta przytransportowana z północnej Afryki nie zaadaptowała się w południowej Hiszpanii, idealne miejsce znalazła właśnie w kontynentalnym klimacie kastylijskiej mesety na Północy Półwyspu Iberyjskiego.
Uprawa verdejo w D.O. Rueda, Hiszpanii i na świecie
Verdejo to biała odmiana winorośli endemiczna dla terenów położonych wokół miejscowości Rueda (Castilla y León) gdzie znajduje się również słynna apelacja win. W D.O. Rueda szczep ten obsadzony jest na ponad połowie powierzchni winogradów zajmujących tam około 12.000 ha. Białe wina wytwarzane w tej apelacji muszą mieć w swoim składzie przynajmniej 50% verdejo. Zwykle są one odmianowe, można również znaleźć ciekawe kupaże z macabeo (viura) lub/i z sauvignon blanc. Niektóre z winogradów w DO Rueda posiadają stare, ponad stuletnie krzewy, które dzięki nasadzeniom na piaszczystych podłożach uchroniły się przed plagą filoksery.
Nasadzenia szczepu winorośli verdejo są bardzo popularne w winnicach graniczącej z D.O. Rueda młodej apelacji D.O. Tierra del Vino de Zamora. Uprawia się ją również w pobliskich denominacjach D.O. Toro, D.O. Cigales i D.O. Arribes gdzie dominują czerwone odmiany. Poza regionem autonomicznym Castilla y León można ją uprawiać w celu wytwarzania win w Kastylii la Manchy (D.O. Manchuela, D.O. Almansa, D.O. Valdepeñas, D.O. La Mancha) oraz w D.O.Ca Rioja. Niezłe wina wytwarzane są z gron winorośli verdejo w Portugalii (Madera, Dão), gdzie występuje pod nazwą verdelho. Ze względu na specyficzne wymagania verdejo w zakresie klimatu i wysokości stanowisk nie jest zbyt popularny w winogradach poza Półwyspem Iberyjskim. Jej uprawy wyjątkowo rzadko można zobaczyć na Wyspach Kanaryjskich i w Australii (Hunter Valley, Langhorne Creek, Swan Valley).
Charakterystyka szczepu
Winorośl verdejo prowadzona jest zwykle poziomo (pojedynczy lub podwójny Guyot) i wyróżnia się długimi łozami. Jest odmianą o wczesnym cyklu wegetacyjnym, która wcześnie pączkuje i dojrzewa. Liście posiadają ciemnozieloną barwę, są średniej wielkości, owalnych kształtów. Verdejo to szczep odporny na susze, wrażliwy na mączniaka właściwego i rzekomego. Grona są zwykle małej wielkości. Winorośl szczepu verdejo posiada małe jagody z lekko zielonkawym miąższem. Mają grubą skórkę o wyrazistym zielonym odcieniu, w przeciwieństwie do innych hiszpańskich szczepów charakteryzujących się skórkami o wyraźnie żółtej barwie w momencie dojrzałości. Są małe i mają kulisty lub eliptyczny kształt. Innymi cechami wyróżniającymi winogrona verdejo są duże pestki prześwitujące przez skórkę.
Wina ze szczepu verdejo
Największym atutem win odmianowych verdejo jest ich wyśmienita, zdecydowana kwasowość. Winogrona tego szczepu charakteryzują się ponadto potężną ekstraktywnością aromatów. W bukiecie odmianowych win verdejo dominują nuty owoców (owoce cytrusowe i tropikalne) oraz trawiaste. W smaku są one świeże, owocowe, o długim posmaku z lekko goryczkową końcówką z gliceryczno-anyżową nutą. Charakteryzują się znacznym ciałem i dużą zawartością alkoholu, ładnie ukrytą dzięki naturalnej kwasowości i owocowości szczepu. Nadają się do starzenia w beczkach, chociaż w ostatnich latach winemakerzy stronią od tego wykorzystując do maksimum podstawowe walory szczepu verdejo.
