Pod względem powierzchni hiszpańskich winnic, na których jest uprawiana zajmuje jedno z czołowych miejsc. Wina ze szczepu bobal były ponoć popularne w Hiszpanii już przed sześcioma wiekami.
Jeszcze dwie dekady temu podejście do uprawiania tego szczepu było jednokierunkowe: sadzić gdzie popadnie i robić jak najwięcej win. Sprzyjała temu charakterystyka winorośli bobal. Jak żadna inna odporna jest na przymrozki i choroby, charakteryzując się przy tym niewiarygodnie wielką plennością. Produkcja wina z winogron tej odmiany również szła "z górki": wielka naturalna kwasowość, intensywność barwy zawdzięczana grubym skórkom jagód, skoncentrowany owoc oraz potężny ładunek garbników. Wszystko to pozwalało tworzyć skoncentrowane, niskoalkoholowe wina w przemysłowej ilości. Zasadne więc było przypięcie im łatki "rustykalnych", mogących jedynie z zazdrością spoglądać na dopieszczone przez hiszpańskich enologów garnacha czy tempranillo.
Wszystko zaczęło się zmieniać w ostatniej dekadzie. W hiszpańskim Lewancie pojawili się doświadczeni winemakerzy pragnący wykorzystać możliwości jakie drzemią w około stuletnich nasadzeniach. Szybko okazało się, że ze szczepu bobal można produkować wina wyjątkowo eleganckie, z okiełznanymi garbnikami.
Uprawa winorośli bobal w Hiszpanii i na świecie
Bobal jest śródziemnomorskim szczepem endemicznym ze środkowej części wybrzeża Morza Śródziemnego w Hiszpanii. Najlepsze stanowiska znajdują się w D.O. Utiel-Requena, na wysoko położonych siedliskach (700-900 m n.p.m.). Łagodny klimat śródziemnomorski ulega tam wyraźnym wpływom kontynentalnego. Pomimo znikomej rocznej ilości opadów (ok. 450 mm) występują tam znaczne wahania temperatur dobowych. Krótko trwające lato jest tam umiarkowanie ciepłe (średnia temperatura w lipcu to 23ºC), zimy są długie i mroźne (średnia temperatura w najchłodniejszym grudniu 6ºC), średnia amplituda roczna to 17ºC. Odmiana ta jest odporna na częste przymrozki w okresie wiosennym (kwiecień i maj).
Bobal jest uprawiany na mniejszą skalę w innych apelacjach terytorium Wspólnoty Walenckiej (D.O. Alicante, D.O. Valencia), Kastylii La Manchy (D.O. Manchuela), Aragonii (D.O. Campo de Borja, D.O. Cariñena, D.O. Calatayud), Nawarze (D.O. Navarra), Estremadurze (D.O. Ribera de Guadiana), Murcji oraz we francuskiej Langwedocji i na Sardynii.
Charakterystyka odmiany winorośli bobal
Pień winorośli bobal jest gruby, ma zwartą budowę. Posiada długie i silnie rozgałęzione pędy opadające w późniejszym okresie dojrzewania na glebę (czerpanie z niej chłodu nocą pozwala utrzymać wilgoć niezbędną do przetrwania upałów przed czasem zbiorów). Krzewy te są bardzo odporne na różnego rodzaju choroby oraz plagi dotykające inne szczepy vitis vinifera (z wyjątkiem mączniaka rzekomego), dobrze znoszą przymrozki przytrafiające się na wczesnym etapie cyklu wegetacyjnego rośliny. Charakteryzują się dosyć późnym okresem zakwitania oraz dojrzewania.
Grona odmiany bobal mają zwartą budowę i rodzą wielką ilość owoców o grubej skórce posiadającej w sobie olbrzymi ładunek polifenoli. Dojrzałe jagody mają kulisty kształt, są średniej wielkości. Kształt całych gron przypomina nieco głowę byka, co sugerować może ich nazwa (boval - w języku valenciano oznacza "byk"). Liście są bardzo duże i mają wyraźnie zarysowane zatoczki.
Charakterystyka win ze szczepu bobal
Młode wina odmianowe bobal mają głęboki, wiśniowy kolor. Są soczyście owocowe i charakteryzuje je znaczna kwasowość. Poza tym cechuje je potężna zawartość garbników. Właściwości te sprawiają, że wina te wyśmienicie nadają się do długiego starzenia w beczkach. Dodatkowo doskonale uzupełniają się w kupażach z winami z innych odmian uzupełniając braki w ich kwasowości oraz głębi barwy. Inne odmiany są w stanie podreperować niską gradację alkoholową, na którą cierpi bobal. Wśród aromatów dominują nuty czarnych owoców, niektórzy doszukują się także niuansów w postaci nut węglowych czy świeżo ciosanego drewna.
