Park powstał w 1893 roku poprzez wydzielenie części ogrodów z należących do kompleksu pałacowego Palacio de San Telmo. Podarowała je miastu rezydująca w Sewilli księżna María Luisa. Teren parku zajmuje powierzchnię około 35 hektarów, czyli mniej więcej połowę tego, co Łazienki Królewskie w Warszawie. Jego przebudowa rozpoczęła się w 1909 roku w związku z planowaną Wystawą Iberoamerykańską, która ostatecznie miała miejsce w 1929 roku. Zielone przestrzenie najpiękniejszego parku w stolicy Andaluzji projektował Jean-Claude Nicolas Forestier, ówczesny dyrektor Lasku Bulońskiego w Paryżu. Rozwojem architektury w Parque de María Luisa zarządzał Aníbal González, którego dziełem jest większość tamtejszych gmachów.
Charakterystycznymi elementami Parku Marii Luizy są glorietas - swego rodzaju altanki, w których zieleń komponuje się z różnymi pomnikami, fontannami oraz ławkami. Za najpiękniejszą z nich uznawana jest Glorieta de Bécquer - dedykowana urodzonemu w Sewilli wielkiemu poecie epoki romantyzmu - Gustavo Adolfo Bécquerowi.
W parku, oprócz plątaniny zadrzewionych alejek znaleźć można kilka placów. Atrakcją największego z nich - Plaza de América - są dwie fontanny wykończone pięknie malowanymi płytkami azulejos. Miejsce to nazywa się Fuentes de las Palomas ze względu na gromadzące się tam gołębie, które można karmić dosłownie "z ręki". Nieopodal znajdują się dwie kolejne wspaniałe gloriety z fontannami - Fuente de los Leones (Fontanna Lwów) oraz Fuente de las Ranas (Fontanna Żab). Warto jest zobaczyć też miejsce nazywane Wysepką Kaczek (Isleta de los Patos), gdzie oprócz zamieszkujących je ptaków (m.in. królewskich pawi) znajduje się romantyczny Pabellón de Alfonso XII.
Na terenie Parku Marii Luizy znajduje się kilka pawilonów wybudowanych lub przekształconych na potrzeby Wystawy Iberoamerykańskiej. W jednym z nich, zaprojektowanym w stylu neorenesansowym przez Aníbala Gonzáleza, mieści się Muzeum Archeologiczne. W 28 salach muzealnych zgromadzono pokaźną liczbę eksponatów z czasów prehistorycznych, starożytnych i średniowiecznych reprezentujących głównie kulturę iberyjską. Innym ważnym budynkiem jest Muzeum Sztuki i Zwyczajów Ludowych (Museo de Artes y Costumbres Populares), nazywane także Pawilonem Mudejarowym (Pabellón Mudéjar), znajdujące się przy Plaza de América. Można w nim poznać kulturę mieszkańców Sewilli, w tym tradycje obchodzenia lokalnych świąt np. Semana Santa czy Feria de Abril.
Park Marii Luizy spełnia także funkcję otwartego ogrodu botanicznego. Rośnie w nim około 200 gatunków egzotycznych drzew oraz krzewów spotykanych na sześciu kontynentach.
Plaza de España (Plac Hiszpański w Sewilli)
Wielki półkolisty Plac Hiszpański to jeden z najbardziej osobliwych architektonicznych projektów w Hiszpanii. Jego budowa trwała aż 15 lat i zakończyła się w roku otwarcia Wystawy Iberoamerykańskiej. Na jego bokach znajdują się dwie wieże, pomiędzy którymi biegnie dwukondygnacyjna, zadaszona część wystawowa i biurowa.
Najciekawsze są umieszczone pod balustradą z arkadami mozaiki. Pokryte są one w całości pięknie malowanymi płytkami ceramicznymi (azulejos). Każda kompozycja składa się z herbu jednej z prowincji Hiszpanii, malunku przedstawiającego ważne wydarzenie w jej dziejach oraz ławek. Równolegle do budynku biegnie kanał, który przepasują cztery mostki z poręczami pokrytymi ceramiką. Można po nim pływać łodzią.
Przydatne informacje:
Park Marii Luizy jest otwarty codziennie w godz. 8:00-22:00, a niekiedy (w związku ze specjalnymi wydarzeniami w Sewilli) nawet do późniejszych godzin nocnych.
Wstęp na teren parku jak również do wszystkich znajdujących się w nim muzeów jest bezpłatny.
Ciekawostki:
Plac Hiszpański posłużył jako plan filmowy wielu produkcji np. Gwiezdne wojny: Część II - Atak klonów (2012), Lawrence z Arabii (1962) czy Dyktator (2012).
Legenda mówi, że król Hiszpanii Alfons XII oświadczył się w pawilonie noszącym dziś jego imię swojej przyszłej żonie Maríi de las Mercedes.
Ponoć nieregularny obrys Parku Marii Luizy oraz jego nieco chaotyczny rozkład alejek to świadomy zabieg jego projektanta - Jean-Claude'a Forestiera. Ma on symbolizować dziką i romantyczną miłość.
Sewilla to jedno z najbardziej "zielonych" miast w Hiszpanii. Na jednego mieszkańca stolicy Andaluzjii przypadają 22 metry kwadratowe zieleni.
Pod koniec lat 50. XX wieku w Parku Marii Luizy mieściło się ZOO, w którym można było oglądać lwy, flamingi i inne dzikie zwierzęta. Jednakże w latach 60. porzucono ten pomysł i cały inwentarz przeniesiono do innych ogrodów zoologicznych w Andaluzji m.in. w Jerez de la Frontera.