Na tle innych kuchni regionalnych w Hiszpanii gastronomia w Estremadurze jest zdecydowanie mniej wyszukana i oparta na nieco mniejszej palecie składników. Wcale nie oznacza to, że jest mniej atrakcyjna lub różnorodna. W dzisiejszych czasach jakość tamtejszych produktów jest bardzo wysoka, a wiele z nich cieszy się zarejestrowanym przez Komisję Europejską chronionym oznaczeniem geograficznym.
W Estremadurze można wyróżnić dwa charakterystyczne krajobrazy. Południe regionu to obszary zdominowane przez rozległe pastwiska dehesy, czyli wielkich łąk na których wśród różnych gatunków dębów wypasają się świnie rasy iberyjskiej. To właśnie z ich mięsa wytwarza się w rzemieślniczy sposób najlepsze szynki jamón ibérico z apelacji D.O. Dehesa de Extremadura. Tamtejsi przetwórcy wieprzowiny uzupełniają paletę swoich produktów o wyśmienite kiełbasy, w szczególności klasyczne chorizo lub jego lokalną odmianę o nazwie morcón. Popularny jest również regionalny rodzaj pasztetu o nazwie cachuela. Wytwarza go się z podsmażanej na smalcu wieprzowej wątróbki, czosnku, cebuli, mielonej papryki i innych przypraw.
Na łąkach Estremadury wypasane są także inne gatunki hodowlanych zwierząt, głównie krowy i kozy. W regionalnej gastronomii nie brakuje więc różnorodnych dań w postaci mięsno-warzywnych (wieprzowych, jagnięcych lub kozich) gulaszów. Będąc w Estremadurze warto spróbować jak smakują przyrządzane z baraniny potrawy o nazwie chanfaina extremeña lub caldereta de cordero.
Do klasycznych dań kuchni Estremadury należy odmiana popularnej pasterskiej potrawy ze środkowej Hiszpanii czyli migas. Migas Extremeñas przygotowywany jest z okruszków czerstwego chleba, boczku, papryk, czosnku, słodkiego pimentonu i oliwy. W lecie najpopularniejszą przystawką serwowaną w tamtejszych restauracjach jest oczywiście gazpacho, w tym jego regionalna odmiana o nazwie cojondongo.
Wśród wielu rodzajów zup, które królują w regionalnej gastronomii Estremadury większość opiera się na dodatku czerstwego chleba. To między innymi sopas de tomate (zupy pomidorowe z dodatkiem ugotowanego jajka), sopas de ajo (czosnkowe), sopas de antruejo (z wieprzowych podrobów z gotowanym jajkiem popularne w okresie karnawału) i sopas canas (z dodatkiem czosnku i mielonej papryki, gotowana na mleku).
Jednym z najsmaczniejszych regionalnych przysmaków z Estremadury jest pieczona w piekarniku lecz podawana na zimno sałatka zarangollo extremeño. Kawałki upieczonych czerwonych papryk, czosnku i pomidorów oraz smażonych na oliwie ziemniaków układa się w specyficzne gniazdko, w które następnie wlewana jest pomidorowo-czosnkowo-oliwna salsa.
Jednym z najbardziej oryginalnych serów wytwarzanych w Hiszpanii jest robiony w Estremadurze, długo dojrzewający, owczy torta del Casar. Ma bardzo miękką konsystencję i ekstremalnie intensywny zapach (dla wielu pod tym względem niemożliwy do zaakceptowania).
W krajobrazie północnej części Estremadury rozległe równiny charakterystyczne dla hiszpańskiego płaskowyżu ustępują miejsca zielonym, górzystym pejzażom. Najważniejsze z tamtejszych upraw to gaje oliwne. Z tamtejszych oliwek wytwarzane są cenione w Hiszpanii jakościowe oliwy z pierwszego tłoczenia na zimno. Jednak najsławniejsze są cieszące się własną apelacją czereśnie z doliny Valle del Jerte. Czereśniowe sady są pięknie położone, gdyż owoce te uprawia się tam na tarasowych zboczach. Świeże, niezrównane pod względem smaku czereśnie popularnie nazywane picota del Jerte zbierane są zwykle w połowie maja. Trafiają do najbardziej wybrednych konsumentów na całym świecie.
W kuchennych szafkach w każdym domu w Hiszpanii nie może zabraknąć suszonej papryki o nazwie pimentón. Przyprawa ta ma swoją apelację właśnie w Estremadurze. Wytwarza się ją w ogromnej ilości w gminie Vera (chronione oznaczenie geograficzne D.O.P. Pimentón de la Vera). Produkt ten jest dostępny w wersji pikantnej jako pimentón picante lub słodkiej jako pimentón dulce.
W regionalnej gastronomii Estremadury nie brakuje słodyczy oraz deserów. Najbardziej znane są perrunillas pieczone na smalcu duże ciastka z dodatkiem aromatycznego anyżu. Podczas Wielkiego Tygodnia mieszkańcy Estremadury zajadają się ciasteczkami w kształcie kwiatka o nazwie flores extremeñas. Najsłynniejszym ciastem z Estremadury jest migdałowo-cytrynowa tarta o tajemniczej nazwie técula mécula.
W krajobraz środkowej Estremadury, głównie w pobliżu dolin rzek Guadiana i Duero, wpisują się winnice. Większość tamtejszych producentów wytwarza swoje trunki w obrębie apelacji D.O. Ribera del Guadiana.