Czy warto jest zwiedzić Alicante? Jakie zabytki i atrakcje kryje to miasto? Poniżej przedstawiamy interesujące punkty w planie zwiedzania Alicante (jeden nocleg na miejscu powinien wystarczyć).
Alicante (Alacant w języku valenciano) to największe miasto i stolica prowincji o tej samej nazwie, należącej do Wspólnoty Autonomicznej Walencji. Tym, co przyciąga każdego roku setki tysięcy turystów z całego świata jest oczywiście wypoczynek na Costa Blanca, w którego centrum się znajduje.
Zwiedzanie Alicante warto zacząć od jego serca czyli starówki. Posiada ona dwa różne oblicza. Rankiem i popołudniu ciasne, kręte i kolorowe uliczki emanują spokojem. Dopiero wieczorem dzielnica ożywa, otwierane są rozmaite bary i tawerny, z ich wnętrz wydobywa się głośna muzyka, ulice stają się wyjątkowo gwarne. To typowy klimat śródziemnomorskich miasteczek leżących na południe od Walencji. Zwiedzając starówkę od mniej ciekawego centrum miasta warto kierować się uliczkami w stronę największej atrakcji Alicante – zamku Castillo de Santa Bárbara.
Co jakiś czas ujrzymy wyłaniającą się zza rogu kopułę katedry (Concatedral de San Nicolás de Bari). Zaprojektował ją Agustín Bernardino, uczeń Juan de Herrera (mistrza hiszpańskiego renesansu w architekturze, od którego nazwiska wywodzi się nazwa stylu określanego herreriano). Zbudowano ją w latach 1616-1662 na ruinach dawnego meczetu, chociaż wewnątrz świątyni znajduje się dużo starszy dziedziniec, którego powstanie datuje się na XV wiek.
Nieopodal katedry położona jest siedziba urzędu miasta – Ayuntamiento de Alicante. Ta typowo barokowa budowla pałacowa charakteryzuje się dwoma wysokimi na 35 metrów bliźniaczymi wieżami. Jako ciekawostkę można uznać to, że na filarze, od którego prowadzą główne schody znajduje się "cota cero" – punkt, od którego mierzy się położenie wszystkich miejsc w Hiszpanii w odniesieniu do poziomu morza.
Zmierzając dalej w stronę zamku dotrzemy do najstarszego kościoła miasta, bazyliki Św. Marii (Basílica de Santa María). To gotycka świątynia powstała na przełomie XIV-XVI wieku. Zbudowano ją na ruinach kolejnego meczetu, co uświadomi nam jak duże znaczenie miało Alicante dla panujących na tych ziemiach w średniowieczu Maurów. W architekturze zewnętrznej wyróżnia ją przede wszystkim piękny barokowy portal. Ciekawostką jest to, że dwie z pozoru podobne wieże świątyni zbudowano w odstępie czterech wieków. Wewnątrz warto zwrócić uwagę na polichromowany, rokokowy ołtarz główny, rozmaite kaplice i rzeźby zarówno te reprezentujące gotyk w najczystszej formie jak i barok.
Niedaleko bazyliki znajduje się chyba najciekawsze muzeum miasta - Museo de Arte Contemporáneo de Alicante (MACA) - pasjonaci sztuki mogą spędzić tam kilka godzin przypatrując się około dwustu dziełom malarskim. Mieści się we wnętrzu najstarszej budowli cywilnej miasta - Casa de La Asegurada, reprezentującej architekturę barokową (1685). Pomimo tego, że otwarcie muzeum nastąpiło zaledwie trzy lata temu, w jego zbiorach znajdują się cenne zbiory malarstwa XX-wiecznych artystów takich jak Miró, Picasso, Kandinsky, Dalí, Chagall, Tàpies czy Serrano.
Opuszczając starówkę powoli zaczniemy się wspinać na zamkowe wzgórze. Po drodze warto jest jeszcze zwrócić uwagę na lśniące bielą, ukwiecone fasady domów należących do małej dzielnicy Barrio de Santa Cruz. Widok szczególnie urokliwy ponieważ przywodzi na myśl charakterystyczną, andaluzyjską zabudowę miast takich jak Granada czy Kordoba.
Bez wątpienia największą atrakcją Alicante jest zamek Castillo de Santa Bárbara, wydający się czuwać nad bezpieczeństwem miasta ze skalistego wierzchołka góry Benacantil (jedna z wersji tłumaczeń arabskiej frazy Banu-l-Qatil, brzmi „Rodzina zabójcy”) . Zanim przekroczymy jego mury, jeszcze z ulic Barrio de Santa Cruz warto zerknąć na profil skały przypominający rysy ludzkiej twarzy. Określa się go mianem „cara del Moro” czyli „twarz Maura”. Wszystko jest oczywiście „poparte” romantyczną legendą. Otóż w czasach, gdy zamek należał już do chrześcijan (zdobył go w 4 grudnia 1248 przyszły król Kastylii Alfons X Mądry) pewna księżniczka zakochała się w arabskim młodzieńcu. Kiedy jej ojciec się o tym dowiedział zakazał jej poślubienia amanta. Ta następnego dnia rzuciła się z murów zamku w przepaść i zginęła. Jej ukochany dowiedziawszy się o tym popełnił samobójstwo w identyczny sposób. Od tego czasu skała, na której wznosi się forteca nabrała obserwowany po dzień dzisiejszy kształt.
Wejście na teren zamku możliwe jest na kilka sposobów:
- od strony plaży (Playa del Postiguet), przy dwóch alejach (Avenida Jovellanos lub Avenida Juan Bautista Lafora) specjalnymi windami ;
- spacerem wzdłuż murów – dojście od ulicy c/ Teniente Daoiz
- przechodząc przez miejski park Ereta (Parque de la Ereta)
Można również dotrzeć tam prywatnym samochodem lub turystycznym autobusem (Turibús).
Zamek składa się z trzech położonych na różnych poziomach części:
- najstarszej (XI-XIII wiek), wznoszącej się najwyżej, z wieżą Torre del Homenaje, tzw. angielskiego bastionu - Baluarte de los Ingleses , Casa del Gobernador, Sala Noble;
- środkowej, z budynkami powstałymi głównie w XVI wieku: m.in. Salón Felipe II, Cuerpo de la Guardia, Patio de Armas;
- najniższej, urządzonej głównie w XVIII wieku, z dziedzińcem Revellín del Bon Repós i parkingiem.
Teren zamku można zwiedzać z przewodnikiem (1,50 € - 3 €, dzieci do lat 6 bezpłatnie) Wstęp: 10:00 - 20:00. Jeśli kogoś za bardzo nie interesują średniowieczne fortyfikacje i tak będzie zadowolony z możliwości podziwiania pięknej panoramy miasta i wybrzeża.
Mówiąc o Alicante nie można oczywiście zapomnieć o jego nadmorskim położeniu. Zanim udamy się na odpoczynek na plaży warto przespacerować się długą promenadą Explanada de España. Jej chodnik wiodący między rzędami palm wyłożony jest ponoć 6,5 milionami marmurowych płytek. Najpopularniejsza z plaż to leżąca u stóp zamku Św. Barbary, zaraz za jachtowym portem - Playa del Postiguet.
