W pierwszym stuleciu przed naszą erą Pliniusz porównywał wina z Balearów do najlepszych, które wytwarzano na Półwyspie Apenińskim. Opinii tej nie zdewaluowały przeszło trzy wieki dominacji muzułmańskiej na wyspach (903-1229). Nie dość, że winorośl była tam nadal uprawiana, to uprawy te udoskonalono wprowadzając zaawansowane natenczas systemy nawadniania winogradów. Katoliccy władcy wypędziwszy Maurów z archipelagu docenili jakość wyspiarskich winogron natychmiastowo tworząc tam królewskie winiarnie. Splendor win z Majorki trwał nieprzerwanie do 1891 roku, czyli do czasu nieuniknionej i bezlitosnej dla winorośli plagi filoksery. O prędkiej odbudowie winiarstwa na Balearach, zresztą tak jak w przypadku winiarstwa w całej Hiszpanii, można było zapomnieć za sprawą częściowej polityczno-gospodarczej izolacji Hiszpanii. Winorośl została w znacznej mierze wyparta przez drzewa migdałowe. Obecnie wina z Majorki mozolnie, ale z niewątpliwymi sukcesami odzyskują światowy prestiż.
Winnice można spotkać na wszystkich czterech wyspach archipelagu. Klimat śródziemnomorski pozbawiony jest tam nękających winorośl ekstremów: wahań temperatur, gwałtownych opadów oraz wiosennych przymrozków. Jest za to idealne nasłonecznienie (2800 godzin rocznie) oraz optymalna ilość deszczu (400-500 mm rocznie). Rodzaje gleb (na podłożach wapiennych oraz krzemionkowo-piaszczystych) pozwalają na dobrą adaptację niemal wszystkich odmian vitis vinifera. Wina wytwarzane na Balearach objęte są oznaczeniem geograficznym „Vino de la tierra Illes Balears”. Winogrady obsadzone są najważniejszymi odmianami winorośli, zarówno międzynarodowymi jak i lokalnymi. Są to czerwone cabernet sauvignon, merlot, syrah, monastrell, tempranillo, fogoneu, callet, manto negro, pinot noir oraz białe: chardonnay, moscatel, moll, parellada, macabeo, malvasia, riesling i sauvignon blanc. Dodatkowo na Majorce wyodrębnione została dwie interesujące apelacje win: D.O. Binissalem oraz D.O. Pla i Llevant.
