Przy Plaza de Cibeles warto zatrzymać się na chociażby kilka minut, ponieważ plac ten zajmuje szczególne miejsce w sercach madrytczyków. Nie tylko ze względu na ładną fontannę dedykowaną frygijskiej bogini. Okazuje się, że Plaza de Cibeles od przynajmniej pięciu wieków stanowił szczególne miejsce na mapie Madrytu.
Ruchliwe skrzyżowanie Paseo del Prado z Calle Alcalá i Paseo de Recoletos w epoce renesansu wyznaczało granicę między częścią miasta zajmowaną przez zwykłą ludność cywilną z terenami, na których znajdowały się posiadłości należące do madryckiej arystokracji oraz rodziny królewskiej. Reprezentacyjny kształt nadano mu w XVIII wieku za panowania Karola III z dynastii burbońskiej. W jego pobliżu zamierzano stworzyć strefę wyróżniającą się pięknymi ogrodami,fontannami oraz monumentalnymi budowlami. Architektami zostali Ventura Rodríguez i José de Hermosilla.
Jedną z takich fontann, jest stojąca w samym centrum placu słynna Fuente de Cibeles. Przedstawia ona frygijską bogini płodności Kybele dosiadającą rydwanu ciągniętego przez parę lwów. Projektantem fontanny wzorowanej na najwspanialszych konstrukcjach tego typu w ówczesnej Europie był Ventura Rodríguez, wyrzeźbieniem elementów dekoracyjnych zajęli się Roberto Michel (sylwetki lwów), Francisco Gutiérrez (postać bogini) oraz Miguel Jiménez (rydwan). Projekt wykonywany był w latach 1777-1782, do jego realizacji użyto przeszło 10 ton kamienia. Z początku fontanna spełniała także funkcję użytkową (w bieżącą wodę zaopatrywali się mieszkańcy miasta), od 1895 roku wyłącznie dekoracyjną. Główna rzeźba przedstawia frygijską Kybele dzierżącą w dłoniach berło oraz klucz. Lwy uosabiają Hippomenesa i jego żonę Atalantę. Całość sceny ma odzwierciedlenie w greckiej mitologii. Hippomenes, który naraziwszy się bogini Demeter zdobył dzięki fortelowi rękę Atalanty, został przez nią ukarany. Kara polegała na tym, że owa para została przemieniona we lwy i zaprzęgnięta do rydwanu wiozącego Kybele.
Fuente de Cibeles to dla mieszkańców Madrytu szczególne miejsce okazjonalnych spotkań. Mowa o dniach, w których sukcesy sportowe odnoszą madrycki klub piłkarski lub koszykarski (Real Madryt) bądź drużyna narodowa. Uczczeniem wielkich zwycięstw dla tłumnie zgromadzonych na placu kibiców jest kąpiel w fontannie i huczne świętowanie na Plaza de Cibeles do białego rana.
Dookoła placu rozmieszczonych jest kilka wspaniałych budowli powstałych między XVIII i XX wiekiem. Niestety są one nieco przyćmione wielką posturą Palacio de Comunicaciones, który wznoszono w latach 1907-1919. Ten monumentalny, biały pałac od samego początku pełnił funkcję budynku pocztowego (spełnia ją do dnia dzisiejszego, dodatkowo znajdują się tam pomieszczenia przynależne do madryckiego ratusza). Wielu Hiszpanów z przekąsem porównuje jego sylwetkę do weselnego tortu. Na jego najwyższej kondygnacji mieści się restauracja, z której rozciąga się wspaniały widok na stare centrum miasta.
Najstarszą z zabytkowych budowli otaczających plac jest Palacio de Buenavista. W tym pałacu o dosyć surowych kształtach, otoczonym pięknymi ogrodami mieści się siedziba hiszpańskiego ministerstwa obrony. Budowla ta powstała pod koniec XVIII wieku i była rezydencją księżnej Alba. Kolejnym budynkiem przy Plaza de Cibeles jest Palacio de Linares zbudowany w latach 1877-1900 na zlecenie markiza Linaresa. Aktualnie w jego wnętrzu mieści się siedziba Casa de América, instytucji odpowiedzialnej za pielęgnowanie stosunków kulturalnych pomiędzy Hiszpanią i Ameryką Łacińską. Kolejnym, reprezentatywnym gmachem zlokalizowanym wokół skweru jest budynek narodowego banku Hiszpanii, Edificio del Banco de España. Jego architektura powstała w latach 1884-1891 wzorowana była na weneckich budowlach renesansowych.
