Esencją przyrodniczego piękna prowincji Badajoz jest rezerwat Parque Natural de Cornalvo gdzie napotkać można bogactwo rzadkiej flory i fauny. Południe należy do łańcucha górskiego Sierra Morena, w którego zakątkach leży wiele ciekawych miasteczek należących niegdyś do zakonu templariuszy. W tamtejszy krajobraz wpisuje się wiele średniowiecznych zamków.
Tym, co wyróżnia terytorium Prowincji Badajoz na tle innych regionów Hiszpanii jest znaczne nagromadzenie zabytków z czasów Imperium Rzymskiego. Mérida to miasto będące główną atrakcją turystyczną w tej części Estremadury. Założona w 25 roku przed naszą erą osada Emerita Augusta była stolicą najbardziej wysuniętej na zachód rzymskiej prowincji Luzytania. Przez przeszło cztery stulecia była prężnie rozwijającą się metropolią leżącą na skrzyżowaniu ważnych szlaków komunikacyjnych.
Z tego właśnie okresu zachowały się najważniejsze zabytki Meridy: Puente de Guadiana (60-przęsłowy most), amfiteatr na 15 tysięcy osób, zadziwiający kunsztem architektonicznym teatr rzymski (co roku w lipcu odbywaj się tam festiwal teatru klasycznego), świątynia Diany, hipodrom, akwedukt Los Milagros i Łuk Trajana.
Starożytne dzieje miasta i regionu można zgłębić w muzeum sztuki rzymskiej Museo Nacional de Arto Romano (zbiory rzeźb, mozaik, ceramiki i monet). Na bogatej historii miasta swoje piętno odcisnęły również późniejsze cywilizacje. Z epoki panowania Maurów pochodzą ruiny arabskiego zamku (Alcazaba, 835 r). Ze średniowiecznych zabytków pochodzenia chrześcijańskiego warto zwrócić uwagę na kościoły takie jak romańsko-gotycki Concatedral de Santa María la Mayor oraz Basílica de Santa Eulalia (aktualnie prezentuje architekturę XIII-wieczną, chociaż uważa się, że wzniesiono go na miejscu pierwszej świątyni chrześcijańskiej na terytorium obecnej Hiszpanii).
Medellín to wioska położona półgodziny drogi na wschód od Méridy. Również tam ślady swojej obecności pozostawili po sobie Rzymianie. W 2007 roku podczas wykopalisk archeologicznych odkryto teatr rzymski.
Główną atrakcją turystyczną Medellín jest średniowieczny zamek na wzgórzu. Nad rzeką Gwadiana nieopodal fortyfikacji datowanej na X wiek (choć znacznie przebudowanej w XVI wieku) prowadzi 20-przęsłowy, kamienny most zbudowany w XVII wieku na miejscu dawnego, pochodzącego z epoki Imperium Rzymskiego (liczył on wówczas 8 przęseł więcej).
Może się to wydać nieco dziwne, ale stolicą całej wspólnoty autonomicznej Extremadura jest Mérida. Tymczasem największą aglomeracją i zarazem miastem stołecznym prowincji, której atrakcje turystyczne opisujemy jest Badajoz leżące niedaleko granicy z Portugalią. Właśnie jego przygraniczne położenie sprawiło, że nie zachowało się w nim zbyt wiele zabytków. Jedną z głównych atrakcji Badajoz jest most Puente de las Palmas nad rzeką Gwadiana, zaprojektowany pod koniec 1460 roku przez Juana de Herrerę. W obrębie miasta założonego w IX wieku przez muzułmanów znajdują się m.in. gotycka Katedra św. Jana Chrzciciela z XIII wieku (Catedral de San Juan Bautista), arabski zamek Alcazaba z XII wieku mieszczący muzeum archeologiczne oraz przylegający do niego wyjątkowo fotogeniczny plac Plaza Alta otoczony barwnymi elewacjami oraz podcieniowymi arkadami. Jednym z emblematycznych zabytków Badajoz jest wieża przypominająca Torre de Oro w Sewilli, o nazwie Torre de la Atalaya lub Torre del Espantaperros (wieża odstraszająca psy). Wzniesiona została przez Maurów w XII wieku, a jej najwyższą kondygnację przeznaczoną na dzwonnicę dobudowali już w XVI wieku chrześcijanie.
Niecałe 30 km na południe od Badajoz położone jest przygraniczne miasteczko Olivenza, które do 1801 roku należało do Portugalii. Jego najsłynniejszą budowlą jest zamek z XIII wieku, którego grube mury nie są zwieńczone blankami. Fortyfikacja wyróżniająca się także potężną 40-metrową wieżą mieści muzeum etnograficzne. Olivenza jako przygraniczne miasto aktualnie wciąż nosi wiele śladów portugalskiej przeszłości. Uliczki żywcem przypominają te z Portugalii, a na domach znajdują się tabliczki (z ręcznie malowanych ceramicznych płytek azulejos) z nazwami ulic w dwóch językach. Godne uwagi są piękne, renesansowe pałace i kościoły.
Na północno-wschodnim skraju Prowincji Badajoz znajduje się miejscowość Puebla de Alcocer. W pobliżu niej wykopano wiele bezcennych znalezisk archeologicznych świadczących o obecności na tych ziemiach wielkich starożytnych cywilizacji: Kartagińczyków (ruiny zamku) oraz Rzymian (pozostałości wioski Lacimurga oraz łaźnie).
Największą atrakcją Puebla de Alcocer jest położony na wzgórzu zamek z XIII wieku. Roztacza się z niego wspaniała panorama na rozległą równinę La Serena oraz zalewy i rozlewiska rzeki Gwadiana. W miasteczku warto zwiedzić kościół Iglesia de Santiago Apóstol w stylu romańsko-mudejar (XI-XII w). Wewnątrz zobaczyć można XII-wieczne freski oraz ołtarz w stylu bizantyjskim. Niepozorne Puebla de Alcocer zaskakuje licznymi kaplicami i domami z czasów średniowiecza i renesansu (np. casa de la Santa Inquisición - dom, w którym siedzibę miał urząd Świętej Inkwizycji).
Prawdziwymi perłami Prowincji Badajoz są małe miasteczka, nad którymi władzę w średniowieczu sprawował zakon templariuszy. Zafra, nazywana Małą Sewillą słynie z dwóch pięknych podcieniowych rynków, Plaza Grande i Plaza Chica. Przy pierwszym z nich znajduje się gotycko-renesansowy kościół Iglesia de la Candelaria z ołtarzem, którego zdobi 9 obrazów Zurbarána. Zbudowany w XV wieku alkazar Palacio de los Duques de Feria aktualnie spełnia funkcję hotelu-paradoru.
Miasteczko Jerez de los Caballeros, które wróciło pod panowanie chrześcijan w 1230 roku, zostało przekazane we władanie zakonowi templariuszy przez kastylijskiego króla Alfonsa IX w roku 1240. Sprawowali oni tam swoje rządy w Hiszpanii przez prawie wiek, w 1312 roku mocą bulli papieskiej papieża Klemensa V zakon rozwiązano. Upamiętnia to Torre Sangrienta (Krwawa Wieża), w której według legendy templariusze mieli bronić się do ostatniej kropli krwi nie zgadzając się z zarządzeniem watykańskiego namiestnika. Ta zwieńczona blankami wieża jest integralną częścią zamku i murów obronnych miasta. Z Zafry i Jerez de los Caballeros pochodziło wielu konkwistadorów. Jednym z nich był Vasco Núñez de Balboa, który zasłynął tym, że jako pierwszy Europejczyk pokonał Kanał Panamski i odkrył amerykańską stronę Pacyfiku. W Jerez de los Caballoros znajduje się wiele kościołów wyróżniających się wyjątkową architekturą. Iglesia de San Bartolomé, świątynia powstała w XV wieku, jest przykładem zdominowania gotyku przez wpływy barokowe z XVI i XVII wieku. Wyróżnia się niezwykle barwną fasadą zawdzięczaną użyciu elementów dekoracyjnych w postaci malowanych na niebiesko płytek ceramicznych. Szczególnej urody jest wieża z dzwonnicą utrzymana w duchu baroku. Z XV wieku pochodzi kościół Iglesia de Santa Catalina, barokowy ze strzelistą wieżą z XVIII wieku i wykonanym z polichromowanego drewna barokowym ołtarzem.
Ciekawym miasteczkiem na przedgórzu Sierra Morena jest Llerena, w której od 1508 mieścił się trybunał Św. Inkwizycji. Najważniejszym kościołem jest Nuestra Señora de la Granada, z barokową fasadą i z wysoką ceglaną wieżą z dzwonnicą. Na głównym placu miejskim mieszkał słynny hiszpański malarz Francisco de Zurbarán . W Llerenie znajduje się barkowy klasztor Convento de Santa Clara. Niedaleko Llereny, przy samej granicy z Andaluzją, znajduje się pustelnia La Ermita de la Virgen del Ara nazywana Kaplicą Sykstyńską Estremadury. Budynek pochodzi z XIV wieku, a jej półkoliste sklepienie zdobią od wewnątrz liczne malowidła nawiązujące do scen biblijnych. Wewnątrz jednonawowej świątyni znajduje się barokowy ołtarz. W miasteczku Tentudía w średniowieczu rezydował zakon Św. Jakuba (Orden de Santiago), który przyczynił się do budowy klasztoru we wnętrzu którego znajduje się krużganek w stylu mudéjar i pięknie udekorowane płytkami azulejos kaplice.
