W połowie XVIII wieku na terytorium Asturii istniało około 250 lagarów, w których produkowano cydr. W dzisiejszych czasach napój ten nadal jest ważnym elementem nie tylko gastronomii, ale również kultury Asturyjczyków.
Cydr z Asturii jako spożywczy produkt regionalny jest objęty tzw. chronionym oznaczeniem pochodzenia geograficznego (denominación de origen protegida). Miejsce i sposób jego wytwarzania, gatunki użytych w produkcji jabłek, sposób ich zbioru i wiele innych czynników regulują prawnie przepisy D.O.P. Sidra de Asturias.
Cydr to produkt, który od dziesiątek lat wytwarzany jest w Asturii w sposób rzemieślniczy, nierzadko w zwyczajnych warunkach gospodarstw domowych. Rocznie produkuje się go tam prawie 50 milionów litrów, z czego w samym regionie konsumowanych jest 95% tego napoju. Statystyczny mieszkaniec Asturii wypija średnio około 50 litrów cydru rocznie.
Najbardziej klasyczną odmianą asturyjskiego cydru jest sidra natural. Powstaje w prostym procesie fermentacji soku jabłkowego, bez dodatku jakichkolwiek innych składników i bez filtrowania z naturalnego osadu. Posiada intensywny aromat, jest mętny, na podniebieniu szorstki i kwaśny. Istnieje wiele innych typów cydru z Asturii, w których przypadku stosuje się procesy mające na celu np. oczyszczanie barwy, regulowanie zawartości cukru lub zwiększenie ilości dwutlenku węgla (sidra semiseca, selecta, refrescante, dulce, ecológica, de hielo, brut, natural nueva expresión).
Elementem kultury Asturyjczyków jest sposób picia cydru. Tradycyjnie nalewany jest on z butelki trzymanej w jednej ręce wysoko w górze do dużej szklanki w drugiej ręce, odpowiednio nachylonej. To bardzo efektownie wyglądający rytuał. Osoba napełniająca szklankę cydrem w ten sposób to ensanciador. W Asturii istnieją specjalne bary, w których można skosztować naturalnego, asturyjskiego cydru. Noszą nazwę sidrerías lub llagares. Piciu cydru towarzyszy tam konsumowanie apetycznych, asturyjskich przekąsek.
Fot. Infoasturias - Juanjo Arrojo
