Już sama nazwa tej wspólnoty autonomicznej może wprowadzać w błąd. Jednym ze znaczeń przymiotnika "extremo" w języku hiszpańskim jest "skrajny". Z kolei "duro" najczęściej oznacza "trudny". Faktycznie, klimat w Estremadurze dla wielu może być dosyć wymagający, a życie jej mieszkańców nigdy nie było łatwe. Ale nie w tym rzecz. W przypadku nazwy tej wspólnoty, etymologia słowa "duro" to nic innego jak nazwa rzeki Duero, za której biegiem leżały ziemie odzyskane z rąk muzułmanów w późniejszym etapie chrześcijańskiej rekonkwisty.
Co warto wiedzieć o hiszpańskiej Estremadurze?
Wśród wielu osób nieznających tych okolic istnieje błędne przekonanie, że Estremadura to ubogi, pustynny region. Faktycznie, ludziom żyło się tutaj zwykle bardzo ciężko, ale ciągnące się na rozległych obszarach zielone pastwiska dehesy przeczą drugiej tezie. Tereny Estremadury nawadniają wody ważnych hiszpańskich rzek Tajo (Tag) i Guadiana. Zieleń jest również widoczna w pięknych, położonych na północy obszarach górskich Sierra de Gredos i Sierra de Béjar. Znajdziemy tam dziewicze tereny z pięknymi wodospadami, wśród których wyróżnia się ten z okolic miejscowości Ovejuela mierzący ponad 200 metrów. Oryginalną formą wypoczynku może być kąpiel w tak zwanych naturalnych basenach Los Pilones, krystalicznie czystej wodzie górskiej ulokowanej między ogromnymi głazami w okolicach Garganta de los Infiernos w dolinie rzeki Jerte (Valle del Jerte).
Piękno natury w Estremadurze najlepiej oddaje park narodowy Parque Nacional de Monfragüe. O jego unikatowości decydują zapierające dech w piersiach krajobrazy wijącej się wśród zielonych pagórków i skalistych wzgórz rzeki Tag oraz niezmierzone przestrzenie lasów śródziemnomorskich. Żyją w nich liczne kolonie drapieżnego ptactwa oraz rysi iberyjskich.
Estremadura, chociaż posiada bez wątpienia unikatowe zabytki pozostaje w cieniu sąsiadującej z nią na południu Andaluzji. Problemem może być tutaj nie tylko brak przyciągających turystów morskich plaż, ale także stosunkowo spora odległość między atrakcyjnymi turystycznie miejscami.
Bieda, z którą zawsze identyfikowano te ziemie zmuszała wielokrotnie jej mieszkańców do poszukiwania bogactwa daleko poza ich granicami. Z Estremadury pochodzili najsłynniejsi konkwistadorzy: Francisco Pizarro, Hernán Cortés, Diego de Almagro oraz Vasco Núñez de Balboa. Nieznaczny rozwój tych terenów nastąpił właśnie dzięki złotu przywożonemu przez nich z "Nowego Świata". Dowodem tego może być wpisana na listę UNESCO średniowieczna starówka miasta Cáceres, chociaż wiele jej pięknych budowli pochodzi z wcześniejszego okresu.
Podobny charakter mają inne interesujące miasteczka takie jak Trujillo, Plasencia, Zafra, Badajoz, Jerez de los Caballeros oraz Coria. Znajdziemy tam wiele średniowiecznych budowli obronnych będących świadectwem chrześcijańsko-muzułmańskich bitew w czasach rekonkwisty. Największe walory turystyczne prezentuje Trujillo (zdjęcie) z wielkim zamkiem zbudowanym przez Maurów na przełomie XI i XII wieku.
Estremadura wraz z leżącą na wschodzie Portugalią położona jest w obrębie dawnej prowincji rzymskiej - Luzytanii. Z pewnością bezcenne są wpisane na listę dziedzictwa światowego UNESCO zabytki starożytnej metropolii Emerita Augusta, czyli dzisiejszego miasta Mérida oraz jego okolic. Wspaniały kunszt średniowiecznej architektury sakralnej od gotyku po neoklasycyzm reprezentuje klasztor Real Monasterio de Santa María w mieście Guadalupe.
